GRIEKENLAND
KRETA
22 juli 2009
Na onze rondreis van vorig jaar willen we het dit jaar iets rustiger aan doen en kiezen we voor Kreta. Koen is er 15 jaar geleden als eens geweest, ik nog niet. We kiezen bij Jetair voor een hotel in Rethymnon voor 10 dagen / 9 nachten. Het wordt geen strandvakantie want we willen naast rust toch ook wat avontuur en cultuur meepikken.
Kreta is het grootste eiland van de Griekse eilanden en geniet door zijn zuidelijke ligging op slechts 280 km van Libië van een aangenaam en zonnig klimaat. Het is ca. 260 km lang en tussen 12 en 60 km breed. Het eiland telt ongeveer 600.000 inwoners, waarvan er ruim 160.000 in de hoofdstad Heraklion wonen. Naast de vele cultuurvondsten biedt Kreta een groot scala aan natuurschoon. Het berglandschap is overweldigend, de Samariakloof en Imbroskloof ongerept. De Egeïsche zee in het noorden en de Libische zee in het zuiden helderblauw en onvervuild.
Wij hopen met onze site ook een leuke bijdrage te kunnen leveren voor de mensen die zelf ook plannen hebben naar Kreta te gaan, of voor de mensen die gewoon geïnteresseerd zijn. Er is meer te beleven in Kreta dan enkel het strand.
Woensdag 22 juli 2009
Vandaag is het eindelijk zover. We vertrekken naar Kreta.
Ons vertrek is toch een beetje met een wrang gevoel. Toen we onze reis boekten, stond er vertrek om 6:00 uur, terug om 11:40 uur en met de vermelding dat deze uren onder voorbehoud zijn. Ok, geen probleem. In juni echter, stellen we vast dat het vluchtuur van vertrek gewijzigd is naar 17:00 uur maar dat de vlucht terug ongewijzigd is gebleven. En dit vinden we wel een probleem. We boeken 10 dagen en uiteindelijk blijven er maar 8 dagen over. Onze eerste avond halfpension zijn we ook kwijt want we zullen pas rond middernacht in ons hotel aankomen.
Bij mijn vraag aan het reisbureau of dit normaal is, krijg ik het volgende antwoord:
De vluchturen van tour operators zijn steeds onder voorbehoud. Vluchturen worden altijd vermeld onder voorbehoud en zijn onderhevig aan wijzigingen, zelf na ontvangst van de documenten. Dit is één van de basiskenmerken van chartervluchten. De dagen van de heenreis en van de terugvlucht mogen niet als verblijfsdagen geteld worden. Het verminderd vakantiegenot omwille van de geplande dienstregeling op de reisdagen kan geen aanleiding geven tot financiële vergoeding. (ref. algemene voorwaarden van Jetair art.5 / 5.1 5.2 5.3 5.4) De dag dat u vertrekt is er maar één vlucht voorzien naar Chania.
Voilà, dit weten we dan ook weer. We zullen er in de toekomst zeker rekening mee houden.
We nemen de trein in Wetteren naar de luchthaven waar we een half uurtje later dan gepland opstijgen met vlucht JAF 3323. De vlucht verloopt prima en na 3 uur en ongeveer 2300 km te hebben overbrugd, landen we op het kleine vliegveldje van Chania.
Er staat ons een host van Jetair op te wachten die ons doorverwijst naar de autobus die ons naar het hotel zal brengen. Om 23:40 uur komen we aan in ons hotel ‘Aquila Porto Rethymno’. We hebben dit hotel gekozen omdat het vlak bij het centrum van Rethymnon ligt. We worden er vriendelijk onthaald en krijgen ook een kaartje om het diner dat we kwijt zijn, op een andere dag (middag dan wel) in te halen. Allez, dit valt dan nog mee.
Omdat we nog honger hebben, laten we de bagage voor wat ze is en gaan we op zoek naar wat eten. In een restaurantje niet ver van het hotel kunnen we nog een moussaka eten. We zijn zeer verbaasd dat ze ons hier zelfs in het Nederlands aanspreken.
Donderdag 23 juli 2009
We hebben zeer goed geslapen. Er dringen weinig geluiden van buitenaf door tot in onze kamer. Dikke overgordijnen, stille airco, een goed en groot bed, echt alles om voor een goede nachtrust te zorgen. We beschikken zelfs over een ‘kussenmenu’. Dit houdt in dat er extra hoofdkussens zijn om een keuze uit te maken.
Na het uitgebreide ontbijtbuffet zijn we klaar om Rethymnon te verkennen. Rethymnon stad is de hoofdstad van het departement Rethymnon. De stad Rethymnon of Rethymno werd gebouwd in de antieke tijd en is de derde stad van Kreta.
Als we de straat oversteken zitten we direct op het strand. We wandelen richting centrum en komen vanzelf terecht in de pittoreske Venetiaanse haven. De kleine vissersbootjes schommelen langs de kade met de kleurrijke taverna’s. Heel gezellig. Verder langs de kustlijn drinken we een griekse koffie op één van de gezellige terrasjes vlak naast de zee. Zalig!
Boven het historisch oude stadsgedeelte rijst een groot Venitiaans fort ‘Fortezza’ omhoog. In het fort zelf valt er niet veel te zien, maar het is een aangename wandeling, vooral omwille van de vele uitkijkpunten op de stad en de zee. Het fort werd in de 16de eeuw gebouwd om de stad te beschermen tegen piraten en de Turken. Het was in die tijd ook het belangrijkste vestingwerk op Kreta. Binnen de dikke muren die het fort omringen, vind je enkele ruïnes van huizen, opslagplaatsen en op de top van de heuvel een oude kathedraal met een koepel, die door de Turken tot een moskee werd omgebouwd.
In de oude stad zorgen smalle straatjes en sfeervolle pleintjes voor een typische sfeer. Kruidenwinkeltjes, juweliers en restaurantjes, je vind er alles. Op een terras achter de Rimondifontein maken we nog eens tijd voor een drankje. We drinken hier onze eerste Mythos, een lekker grieks pintje.
Om 16:00 uur hebben we in ons hotel een afspraak met Vincent van Jetair. Bij hem boeken we 2 excursies, 4 x 4 jeepsafari, de imbroskloof en reserveren we een auto voor 3 dagen. Zowel de excursies als de wagen zijn niet goedkoop. Nochtans zijn er hier mogelijkheden genoeg om bij een plaatselijk kantoor zowel een auto te huren als een excursie te boeken tegen een veel goedkoper tarief dan bij Jetair.
Daarna willen we nog wat tijd aan het zwembad doorbrengen. Helaas is dit van korte duur want om 17:30 u komen ze zeggen dat we weg moeten: zwembad gesloten. Dit vinden we wel heel vroeg. We kunnen natuurlijk nog naar het strand maar Koen is niet zo een liefhebber van zwemmen in zee. Het zou hier trouwens ook niet zo evident zijn, veel golven en ondiep. We zijn dus vroeg klaar om te gaan eten.
Na een lekkere ouzo begeven we ons naar het restaurant. We zijn benieuwd. Er is steeds keuze uit 3 hoofdgerechten, vlees, vis of vegetarisch, en wordt aan tafel opgediend. Voor- en nagerecht is in buffetvorm. We worden vriendelijk onthaald en naar onze tafel begeleid. En het eten is overvloedig en heerlijk! Ocharme ons lijn……
Daarna wandelen we nog eens tot in het centrum waar we een cocktail drinken. Ze zien er lekker uit maar als je proeft, is het toch wel wat minder. Je betaalt voor de alcohol maar ze zijn wel vergeten hem erin te doen.
Vrijdag 24 juli 2009
Vandaag gaan we met het openbaar vervoer naar Chania. Er is elk uur een bus. Het is goedkoop, 12 euro elk, h/t, en we moeten geen parkeerplaats zoeken in Chania. Het duurt wel iets langer om er te geraken. Anderhalfuur zijn we onderweg maar het decor dat voorbij glijdt, maakt veel goed.
Vanaf het busstation is het maar een kleine wandeling tot in het oude stadsgedeelte. Eerst gaan we naar de markt. In Chania vind je nog een van de zeldzame overdekte markten van Kreta. Naast de slagers, groente- en viskramen, ook heel wat stands met honing, kruiden, olijfolie, wijn en andere streekproducten. Er zijn ook enkele eenvoudige restaurantjes. In een kruidenwinkeltje laten we ons verleiden tot het kopen van enkele zakjes met kruiden. Nu zal thuis onze moussaka, gyros en tzatziki smaken zoals hier. Toch!? .
Via smalle winkelstraatjes komen we terecht in de oude haven. Je vindt hier veel oude Turkse en Venetiaanse gebouwen. Vooral de Venetiaanse vuurtoren valt op. Heel gezellig. Tijd om een terrasje te doen. Naast het haventje ligt de oude stad. Het is een doolhof van straatjes met schilderachtige huizen. In een van de vele restaurantjes eten we een slaatje. Het is eigenlijk meer een ruine, het heeft zelfs geen dak, maar toch hebben ze er een gezellige plaats van gemaakt.
We genieten van de authentieke gebouwen en enkel in de orthodoxe kathedraal springen we eens binnen.
Om 17:30 u zijn we terug in het hotel. Het zwembad is dus spijtig genoeg gesloten maar ik ga op mijn eentje toch nog voor 1 uurtje naar het strand. Even lekker in de golven springen en me daarna verdiepen in mijn roman. Daarna volgt een rustige avond op een terrasje.
Zaterdag 25 juli 2009
Vallei van Amári
Om 09:00 wordt onze huurwagen afgeleverd. Het is een Nissan.
We hebben 2 reisgidsen bij. De trotter en de ‘Wat & Hoe reisgids’. Uit deze laatste kiezen we een autoroute door de Amári-vallei. Gelukkig hebben we ook een goede wegenkaart bij, ‘wegenkaart Crete van Rough Guides’.
Het kost ons al veel moeite om gewoon nog maar Rethymnon te verlaten in de juiste richting. Dat beloofd! Uiteindelijk zitten we op de juiste weg.
Op ongeveer 30 km ten zuid-oosten van Rethymnon ligt de Amari-vallei, een van de mooiste valleien van geheel Kreta : een zeer vruchtbare vallei geklemd tussen de bergen van het Kedros-massief in het westen en de Psiloritis in het oosten.
We beginnen onze route in Gerakari en rijden zo naar Meronas waar we een eerste maal stoppen. We lopen hier eventjes binnen in de mooie 14e-eeuwse Byzantijnse Panagiá-kerk met de mooie fresco’s en plafonds. Helaas mogen er binnen geen foto’s genomen worden. In dit dorpje zien we ook een mooie fontein.
We rijden verder door dommelende, traditionele dorpen met schattige Byzantijnse kerkjes en prachtige vergezichten. Agia Fotini, Thronos, om er maar een paar op te noemen. Niettegenstaande een goede wegenkaart bij we bij hebben, rijden we hier en daar toch nog verkeerd want van wegwijzers hebben ze niet veel kaas gegeten. Ze vergeten er soms wel eens ene. Gelukkig is het hier rustig om te rijden, weinig ander verkeer.
We stoppen nog aan een mooi typisch grieks kerkje dat op een heuvel ligt. Het is niet open, ik weet ook niet hoe het heet maar het is wel mooi.
Tegen de middag komen via kronkelige wegen aan in Agia Galini. Het is een mooi badplaatsje aan de zuidkust met een schilderachtig vissershaventje. Het was oorspronkelijk een vissersdorp maar leeft nu vooral van toerisme. Zijn smalle steile straatjes met witgekalkte huisjes maken het heel pittoresk.
Na ons middagmaal in de typisch grieks restaurantje rijden we verder. We volgen niet meer de Amari vallei maar rijden richting Spili.
Spili ligt aan de voet van het Kedros-gebergte. Het opvallendste kenmerk van Spili is het overvloedig stromende water. Vanaf de rotswand stroomt het hele jaar door koel bronwater naar de fontein die 19 afzonderlijke leeuwenkoppen telt. De naam ontleent het dorp aan de vele grotten die in dit gebied voorkomen (Spilaion=grot). Door het aanwezige water is de natuur in de omgeving het hele jaar prachtig groen. Spili is een semi-toeristisch dorpje, er zijn een aantal taverna’s en cafes en heel veel toeristische shops.
Om 15:40 uur zijn we terug zodat we nog wat van het zwembad kunnen genieten want door het wegvallen van de wind is het heel heet geworden.
Zondag 26 juli 2009
We willen de hoofdstad van Kreta ook eens bezoeken alhoewel het volgens ‘Trotter’ niet echt een stad met veel charme is. Zondag lijkt ons de ideale dag vooral om het hectische verkeer te vermijden. Rijden op de ‘autostrade’ hier is niet direct mijn favoriete bezigheid. De Kretenzische rijstijl is soms echt huiveringwekkend.
Aan de rand van de weg, zowel op de autostrade als op de gewone wegen, zie je vaak kleine kapelletjes. Blijkt dat wanneer er een dodelijk ongeval gebeurt, de nabestaanden op die plaats een kapelleke plaatsen ter nagedachtenis, maar ook wanneer men het ongeluk overleefd heeft plaatst men er een uit dankbaarheid. En er staan er veel.
Langs de rand van de weg zie je hier en daar ook fruitstalletjes staan. Sommige chauffeurs stoppen dan op de ‘pechstrook’ om wat fruit te kopen. Die ‘pechstrook’ echter wordt ook gebruikt als rijvak om op uit te wijken als de snelle wagens willen passeren.
Gelukkig heeft Hilde mij gewaarschuwd zodat ik een beetje weet waar ik mij kan aan verwachten.
Het lukt vrij vlot om tot in het centrum te geraken. Maar een parking vinden… Pfft. Rapper gezegd dan gedaan. Uiteindelijk geven we het op en parkeren we op Kretenzische wijze.
Het ene probleem is nog maar opgelost of er dient zich al een volgend probleem aan. De straatnamen zijn hier enkel in het Grieks. Probeer daar maar eens aan uit te raken.
We slenteren rond en komen toch terecht op het pleintje rond de Morosinifontein. Hier is het best gezellig. Tijd voor een terrasje en een verfrissend drankje want het is vandaag snikheet. Rond deze fontein speelt zich een groot deel van de activiteit in Heraklion zich af.
We wandelen nog eens tot in de venitiaanse haven en besluiten dan terug te keren naar ons hotel. We denken verlangend aan een koele duik in het zwembad.
Voor ons is Heraklion niet echt een stad om nog eens naar terug te keren. Het heeft niet de charmes van Chania of Rethymnon. Museumliefhebbers zullen hier waarschijnlijk wel aan hun trekken komen.
We zijn om 14:30 uur reeds terug in het hotel en brengen de rest van de namiddag door aan het zwembad.
Maandag 27 juli 2009
Klooster van Arkadi, Argiroupouli, meer van Kournas, Kalyves
Een twingtal kilometer ten zuidoosten van Rethymnon ligt het klooster van Arkadi. Het klooster staat op de rand van een plateau boven een mooie kloof. Als je er komt aangereden zie je enkel de achterkant en denk je, amaai, kom ik daarvoor naar hier gereden, een hoop stenen, meer een fort dan een klooster. Maar als je er dan binnen komt dan zie je dat het toch heel wat meer is dan een hoop stenen.
Het klooster zelf heeft een mooie voorgevel. Binnen het klooster, op de binnenplaats, staat een prachtige Venitiaanse kerk. Binnen in de kerk is fotograferen verboden, hetzelfde verbod geldt voor het klein historisch museum. Op de binnenplaats staat een oude cipres met een patroon afkomstig van de Turkse belegering nog in de stam. Achteraan het klooster zie je de cellen van de monniken. Er hangt hier een aangename en rustgevende sfeer en het was het bezoek meer dan waard.
Tegenover het klooster bevindt zich een knekelhuis met daarin nog een aantal schedels van Kretenzische slachtoffer.
Via Rethymnon en Episkopi rijden we naar Argiroupoli. Dit is een mooi bergdorpje met heel veel groen. Onder de portiek aan het kerkplein vind je een kleine kruidenwinkel. We kopen er olijventapenade en krijgen er gratis een plattegrond van het dorp bij met daarop de plaatselijke curiositeiten. Rechtover het winkeltje is een gezellig terrasje. De inwoners van dit dorpje zijn zeer vriendelijk. Ze spreken ons spontaan aan en geven uitleg over de bezienswaardigheden. Onderaan het dorp vind je verschillende watervalletjes. Daar rond zijn er verschillende restaurantjes gebouwd waar je verse forel en lam aan het spit kunt eten.
Niet ver van Argiroupouli ligt het meer van Kournas. Allez in vogelvlucht is het niet ver maar als je de kleine baantjes neemt, ben je toch wel een tijdje onderweg. Maar het loont de moeite. De route leidt ons door het prachtige berglandschap en langs pittoreske dorpjes. Met de hulp van onze wegenkaart en wat goed geluk komen we aan het meer van Kournas. Het is het enige zoetwatermeer van Kreta en ligt midden in de bergen. In een taverna met zicht op het meer eten we souvlaki. Heel lekker en als toemaatje krijgen we nog een groot bord watermeloen.
Via Georgioupolis en Vryssès rijden we naar Kalyves. Kalyves is een kustdorp en ligt 15 km ten oosten van Chania. Er is een mooi, klein kanaal dat uitmondt op een prachtig strand dat volledig met terrassen is afgezoomd. Op een van deze terrassen genieten we bij een lekkere mythos van het mooie uitzicht.
Deze dag is alweer veel te vlug voorbij. We leveren onze huurauto af in het kantoor vlakbij ons hotel. Het was een plezier om met dit autootje te rijden. Helaas was de tijd veel te kort.
In het hotel is het een griekse avond.
Dinsdag 28 juli 2009
Imbroskloof
Bij aanvang van deze reis hadden we 3 dingen op onze verlanglijst, 4×4 jeepsafari, de samaria kloof en 3 dagen een auto huren. We hadden alles goed gepland maar door omstandigheden vielen de 4×4 jeefsafari en de samariakloof op dezelfde dag. Koen wou zeker de jeepsafari doen dus hebben we ipv de Samariakloof gekozen voor de Imbroskloof.
We worden opgehaald in hotel om 9:35 uur. De Imbroskloof ligt in het gebergte Lefka Ori, de witte bergen, en is 8 km lang. Ze begint in het bergdorpje Imbros en loopt naar Komitades aan de Libische Zee. Voorzien van ruim voldoende gekoeld water en goede wandelschoenen beginnen we aan onze tocht. Na ongeveer 10 min. stappen komen we aan de ingang waar betaald moet worden. Het is vrij warm maar er is een stevige bries zodat we er geen last van hebben. Hier en daar staat er nog wilde tijm in bloei en ruikt het lekker. Onderweg krijgen we ook soms het gezelschap van enkele berggeiten. We zien mooie rotsformaties die op het smalste punt van de imbroskloof maar 1,6 m van elkaar verwijderd zijn.
Halverwege de tocht wordt er gecontroleerd of we wel betaald hebben.
De tocht door de kloof is makkelijk maar toch is het voortdurend lopen op keien soms vervelend. Na 2:30 uur komen we aan in Komitades waar we iets drinken.
Als iedereen gearriveerd is rijden we door naar Frangokastello. We hebben 2 uur vrije tijd. Dit is een werkelijk overbodige uitstap en enkel geldklopperij van Jetair. Het is een teleurstellende plaats. De burcht stelt niets voor. Het eten in het restaurant ook al niet.
We zijn blij als de bus terug vertrekt.
De weg terug naar Imbros ligt hoog en is heel mooi. En het uitzicht is schitterend.
Rond 18 u zijn we terug in het hotel. Vermoeid zijn we niet maar toch eisen onze voeten een beetje rust. We maken er een rustige avond van in het hotel waar een groep dansers komt optreden. Kretenzische, Griekse en modern Griekse dansen. Bij een cocktail genieten we van dit spektakel.
Woensdag 29 juli 2009
Met een beetje vertraging vertrekken we rond 10 uur op safari. We delen de jeep met een Duits koppel, Steffi en Nassan. Aan de watervalletjes van Argiroupouli stoppen we de eerste keer en kregen we een uiteenzetting over het verloop van de dag door onze gids Marco.
Via onverharde wegen rijden we door mooie panorama’s. Het gaat er soms vrij ruw en heel stofferig aan toe. De tocht gaat via Kato Poros, Kali Sikea, Kotsifou Canyon, Mirthios, Lefkogia tot aan Preveli Beach. Zeker het laatste stuk, om Preveli Beach te bereiken, is spectaculair. We zitten heel hoog en moeten langs een smalle onverharde weg naar beneden rijden. Ik ben toch blij als we beneden zijn.
Hier blijven we 2u:30. Het middagmaal, een grieks slaatje en koteletten op de barbecue, is in de prijs inbegrepen.
Dan is er ook de ‘verplichte tijd’ op het strand. Marco zegt dat we bij het restaurant niet op het strand kunnen zitten maar dat we 10 min moeten stappen om op een mooi strand te komen. En het is een heuvel over. Daar hebben we geen zin in. We besluiten toch op het dichtstbijzijnde strand te kijken en we zien dat we daar wel degelijk kunnen zitten. We huren er 2 ligzetels en een parasol. T is wel maar voor een uurtje maar we kunnen het toch maar aangenaam maken. Ik zoek een beetje verkoeling in het zeewater. Het uurtje is veel te rap voorbij. Nog een frisse pint en we zijn klaar voor de namiddagrit. Het eten en de omgeving was hier in ieder geval beter dan in Frangokastello.
Het eerste stuk heeft Koen gereden en nu is het de beurt aan het Duitse koppel. De jonge leeftijd van de bestuurder verhaalt zich al direct in zijn rijstijl.
We rijden via dezelfde weg terug naar boven en vervolgen dan via de Kourtaliotikokloof.
Daarna gaat het verder richting Rethymnon. We stoppen nog aan een uitkijkpunt waar we de kustlijn zien van Chania tot in Rethymnon. In totaal hebben we een 100 km gereden.
Volledig onder het stof komen we rond 19 uur terug in het hotel. Spurt, om ter eerst onder de douche!
Het was een mooie tocht, de moeite waard.
Donderdag 30 juli 2009
Vandaag is het reeds onze laatste volledige dag op Kreta. We maken er een luie dag van. Wandeling over de markt, wat rondslenteren in Rethymnon, terrasje, lunchen in ons hotel en de rest van de namiddag op het strand. Zalig.
We willen voor onze laatste avond de zonsondergang in het stadje meemaken. Van op de pier heb je een heel mooi zicht als de zon in zee ‘zakt’. We vertrekken maar om 20u in het hotel en dat blijkt net iets te laat te zijn. De zon is reeds volledig verdwenen als we op de pier aankomen. De zon begint te zakken rond 20u en het gaat heel rap. We zien nog wel de rode gloed van de zon. Wat ook al mooi is.
Vrijdag 31 juli 2009
Helaas vandaag moeten we alweer afscheid nemen. We ontbijten op ons gemak en steken de laatste zaken in onze valiezen. Om 08:00 u zijn we dan klaar en begeven we ons naar de receptie om uit te checken.
Het was een zeer goed hotel. Stijlvol, verzorgd en het eten meer dan lekker. Een aanrader.
Het was een zeer geslaagde vakantie. Een prachtig eiland, vriendelijke mensen, mooi weer, lekker eten. Kortom fantastisch.
Met een beetje vertraging stijgen we op en na een voorspoedige vlucht landen we om 14:35 u op Belgische bodem. We zijn terug van weggeweest, het alledaagse leven kan weer beginnen…..