INDONESIË
RONDREIS INDONESIË
13 mei 2023
De Republik Indonesia is de grootste archipel ter wereld en bevat meer dan 13.ooo eilanden waarvan er ca 6000 bewoond zijn. De eilanden zijn totaal verschillend qua cultuur, natuur en religie. We bezoeken nu Java en Bali. Dit stond reeds in 2020 gepland maar door de covid pandemie werd alles geannuleerd. Nu is het eindelijk zo ver! Met dank aan Willy die veel voor ons uitgezocht en vastgelegd heeft!
Op Java bevinden we ons in het hart van Indonesië. De regering is hier gevestigd en daardoor het belangrijkste eiland van dit archipel. Een reis door Java, betekent veel reizen, maar wat is de cultuur en natuur afwisselend. Het is het dichtstbevolkte eiland met maar liefst 100 miljoen inwoners.
Bali wordt het Eiland der Goden genoemd. De Balinees beschouwt het heerlijke klimaat, de afwisselende landschappen en vruchtbare bodem als een teken van de speciale aandacht, die de goden voor dit eiland hebben.
We starten onze rondreis op Java, Jogyakarta waar we 5 nachtjes verblijven in Ada Waktu bij Willy en Arie.
Zaterdag 13 mei – Zondag 14 mei
We vertrekken vandaag naar Indonesië! Hier wachten we al lang op. De vlucht was voorzien om 09:05 naar Doha en met een uurtje vertraging gaan we de lucht in. In Doha nemen we dan het vliegtuig naar Jakarta. Deze vlucht vertrekt mooi op tijd.
We waren goed voorbereid: de indonesische covid app Satusehat geïnstalleerd, visa on arrival online gekocht en op vrijdag custom (douane) ingevuld. We kregen dan een QR code die we bij aankomst in Jakarta moesten laten scannen.
Alles werd ook reeds gecontroleerd in Zaventem. In Jakarta ging alles heel vlotjes. Over de covid werd zelfs niet gepiept.
We stonden reeds om 8:00 u klaar om in te checken voor Yogyakarta maar onze vlucht was maar om 11:30 u. Het duurde dan wel lang voor het tijd was pfff. Die vlucht was er eigenlijk teveel aan. Vliegen met KLM en overnachten in Jakarta lijkt plots toch zo erg niet meer.
in Yogyakarta werden we opgewacht door Willy en Ari, de chauffeur. We zijn blij Willy te zien! Op de luchthaven was er een show bezig. Wel leuk zo toekomen! Onze eerste kennismaking met Java is warm en chaotisch. Dit laatste vooral door het verkeer: links rijden, honderden brommertjes…. Niet te doen. Tijdens de rit naar Ada Waktu kijken we onze ogen uit.
Bij aankomst in Ada Waktu worden we warm onthaald! Arie wacht ons op met een glaasje fruitsap van drakenfruit.
Onze kamer ligt op het gelijkvloers bij het terras en zwembad. We zijn moe en installeren ons nog een paar uurtjes aan het zwembad. Daar horen we voor de eerste keer de geluiden vanuit de moskee.
Maandag 15 mei
We hebben goed geslapen! In de voormiddag staat er nog niet veel op onze agenda. Nog eventjes bekomen aan het zwembad van de lange vlucht en jetlag.
In de namiddag hebben we afgesproken met Willy om het centrum van Yogya te bezoeken. Yogyakarta is de culturele hoofdstad van Indonesië en tegelijkertijd een bruisende en sfeervolle Javaanse stad waar muziek en kunst centraal staan.
Onze eerste stop is het wisselkantoor om onze euro’s te ruilen voor Indonesische roepias – IDR. We zijn op slag miljonair :).
Daarna rijden we door naar het centrum. We bezoeken vandaag Jalan Malioboro. Deze straat ligt ten noorden van het Kraton “het paleis van de Sultan” en is ongeveer 800 m lang. Je vind hier onder andere historische gebouwen, Museum Benteng Vredeburg, Malioboro Mall, luxe hotels als het Melia Purosani Hotel Yogyakarta, vele lokale restaurantjes, de traditionele markt die er al sinds 1758 is en vele moderne winkels en Batik kleding winkels. Het is een drukke straat die vooral ’s avonds tot leven komt. Als buitenlandse toerist wordt je ook vaak aangesproken met de vraag ‘Where are you from?’. Zodra ze horen dat je uit België of Nederland komt hebben ze een paar Nederlandse woorden paraat. Het was wel leuk als Willy hen dan antwoordt in het Indonesisch :). Dit verwachten ze niet :).
Na dit bezoekje rijden we een stukje verder naar het Alun-Alun plein voor het Kraton waar ’s avonds verlichte autootjes rond rijden. Je moet wel zelf trappen :). Rond het plein vind je verschillende eetkraampjes.
Op deze plek kan je ook deelnemen aan een eeuwenoude traditie. We lopen geblinddoekt tussen de ‘2 poorten van het Kraton’. Deze poorten zijn in feite 2 grote banyanbomen op het Alun Alun-plein, die een beschermende kracht (tegen onreinheid) hebben.
Afsluiten doen we in een gezellig en lekker restaurant: Mediterranea Restaurant by Kamil.
Het was een leuke dag!
Dinsdag 16 mei
Vandaag staat een lange dag op de agenda. We starten met een bezoek aan het Kraton of Paleis van de Sultan. We komen aan de ingang maar die is gesloten wegens renovatie. Dat moet ons weer overkomen. Uiteindelijk blijkt dat er 2 straten verder wel een ingang is. Maar een deel is toch wel gesloten voor renovatiewerken. In een open ruimte is er een gamelan. Een gamelan is een traditionele muziekstijl in Indonesië en de benaming van zowel de muziekinstrumenten als de spelersgroep. Het geluid is kenmerkend voor Indonesië en we zullen dit tijdens de reis nog horen.
Daarna bezoeken we het Waterpaleis Taman Sari. Dit is wel heel mooi. In de 18e eeuw is Taman Sari gebouwd voor de Sultan, die er in de warme maanden verkoeling zocht met zijn vrouwen.
Volgende halte is Kota gede of ook wel zilverstad genoemd. Het is een wijk ten zuid-oosten van Yogyakarta. We bezoeken er een zilverfabriek. Dit stelt op zich niet veel voor. We krijgen een kleine rondleiding in het atelier en daarna worden we gedropt in de winkel. Het is niet echt mijn stijl. Uiteindelijk koop ik er een paar oorbellen.
Om verder de omgeving en smalle straatjes te verkennen hebben we helaas geen tijd. Er staat nog veel op de planning.
We zetten koers naar Prambanan.
Als we er bijna zijn stoppen we bij een restaurant waar Ari, onze chauffeur, de tickets al kan kopen om de tempel te bezoeken. Eten doen we daar ook. Lekker eten met een mooi uitzicht op de rijstvelden. Verder weg zien we ook een paar tempels van Prambanan.
De Prambanan tempel behoort tot de bekendste tempelcomplexen van Indonesië. Het is een spectaculaire, en tevens goed bewaarde tempel uit de oude Hindoe cultuur. Het is ook de grootste Hindoe-Javaanse tempel van Indonesië. De tempel ligt in dezelfde omgeving als de Borobudur, zo’n 18 kilometer ten oosten van de stad Yogjakarta.
De Prambanan heeft veel verschillende tempels. We bezoeken eerst de grootste en meest indrukwekkende tempel, Candi Roro Jonggrang. Deze is gewijd aan Shiva, is 47 meter hoog en ligt in het midden. Ten zuiden hiervan staat de tempel die gewijd is aan Brahma en ten noorden vindt je de tempel die gewijd is aan Vishnoe. Deze 3 zijn de belangrijkste tempels. Daarnaast liggen nog enkele kleinere tempels.
De Tempels zijn heel mooi maar helaas zijn er hele hordes schoolklassen die eigenlijk alleen maar geïnteresseerd zijn in zoveel mogelijk selfies te nemen. Het is dan ook niet simpel om foto’s te nemen.
Naast de Prambanan liggen nog enkele andere tempels op het domein: Candi Lumbung, Candi Bubrah en als laatste Candi Sewu. Maar de meeste toeristen doen de moeite niet om deze te bezoeken. Bij de laatste tempel Candi Sewu loopt dan ook maar een handje vol toeristen. Heel jammer want dit tempelcomplex is ook heel mooi.
We hadden gelezen dat de Prambanan met de zonsondergang zeer mooi is en we keren nog eens terug naar de Candi Roro Jonggrang in de hoop op een beter licht en minder volk maar helaas. De wolken zijn spelbrekers en om 18 u moeten we ook vertrekken.
We blijven in de buurt voor het Ramayan ballet. Dit gaat door in het openluchttheater vlakbij het Prambanan tempel complex. Eerst eten we daar in het restaurant. Het eten in buffetvorm was wel lekker. Vanop het terras hebben we een heel mooi zicht op de Prambanan! Schitterend!
Het ballet zelf was wel leuk om efkens te zien. We zijn 45 minuten gebleven maar dan hadden we het wel gezien. Het was ook al een lange dag en morgen is het vroeg op te staan.
Terug in Ada Waktu nemen we een douche en genieten we nog eventjes op ons terras. Willy laat ons nog weten dat de tickets voor Borobudur online besteld zijn en dat we morgen iets later kunnen vertrekken.
Woensdag 17 mei
Vandaag bezoeken we Borobudur. Om 06 uur zijn we startensklaar. Het is ook terug een eind rijden. In kilometers valt het allemaal best mee maar het verkeer….
De Borobudur is het beroemdste bouwwerk van heel Indonesië en het grootste Boeddhistische complex ter wereld. De enorme tempel is opgebouwd uit twee miljoen blokken steen en heeft de vorm van een enorme stupa (klokvormig Boeddhistisch bouwwerk). Het complex is 118 bij 118 meter en bestaat uit negen terrassen: zes vierkante en drie ronde. Op de etages zelf staan vervolgens weer tientallen kleine stupa’s die allen zijn gebouwd rondom één centrale stupa op het bovenste terras.
Het ticket om naar boven te gaan is 500000 idr. In euro komt dit op 31 euro pp. Voor corona was de ingang veel goedkoper!
Het bezoek aan Borobudur is totaal anders dan voor de corona. Vorig jaar kon je de tempel zelfs niet bezoeken. Vanaf 1 maart is er een nieuwe regeling. Om het verval tegen te gaan willen ze het aantal bezoekers beperken. Max 1000 per dag, waarvan 150 per uur. Je mag telkens 1 uur blijven.
Om 7:40 komen we aan. Samen met Ari gaan we naar de inkom. We wachten eventjes terwijl Ari om de tickets gaat. We krijgen dan bandjes rond de pols met een QR code. Buiten moeten we vervolgens wachten samen met de andere buitenlandse toeristen. Daarna worden we in kleine groepjes verdeeld, ieder met een engelstalige gids.
Het eerste wat we moeten doen is onze ‘teenslippers’ gaan afhalen. De tempel mag niet meer betreden worden met gewone schoenen. We kregen tevens een stoffen zakje waar we dan onze gewone schoenen moeten in bewaren. Koen had er wat problemen mee. Hij heeft dit nog nooit gedragen maar ik vond het wel meevallen.
We gaan dan samen met de groep naar de tempel.
We hebben schitterend weer. Vanop de Borobudur hebben we een prachtig uitzicht met in de verte de vulkaan Merapi.
De tempel is prachtig. De gids leidt ons langs de verschillende plateaus van de tempel en geeft uitleg bij de prachtige reliëfs. Iedere afbeelding heeft een eigen verhaal. De mooiste reliëfs bevinden zich op de onderste rondgang. Gelukkig beperkt hij zich tot de belangrijkste. Het is warm vandaag en we zijn blij als we en toe in de schaduw van het complex kunnen staan. Om het hoogste deel te bezoeken moeten we wachten tot 09 uur. Sommige trappen zijn wel vrij steil en met die teenslippers is het toch op te letten. Om 10 uur zit het bezoek erop en worden we door de security gevraagd om te vertrekken. Aan de ingang staat de volgende lichting al te wachten.
We wisselen onze schoenen en wandelen nog even rond. We zien er ook olifanten. Het jammere is wel dat ze geketend zijn 
. We vervolgen onze weg naar de uitgang. Helaas moeten we door een straat van stalletjes met koopwaar waar we constant aangeklampt worden. Ik vraag mij af of ze genoeg verkopen om te kunnen overleven…
Uiteindelijk zijn we er. Onze teenslippers mogen we behouden.
Op de parking is het eventjes zoeken naar Ari. Gelukkig had hij ons ook gezien.
Onderweg naar Ada Waktu stoppen we nog bij enkele tempels en een klooster. Het boeddhistisch klooster Mendut is vrij te betreden. Achter de fraaie toegangspoort vinden we een oase van rust. Een mooi aangelegde tuin met fraaie beelden. Heel mooi!
Tempel mendut konden we ook nog bezoeken maar dat hebben we niet gedaan.
Nog eventjes gestopt voor de lunch en daarna naar Ada Waktu. Daar kunnen we in alle rust genieten aan het zwembad.
Donderdag 18 mei
Als we deze morgen opstaan is er reeds een nieuwe groep aangekomen: 13 kinderen en 2 begeleiders. Eigenlijk zijn ze veel nadrukkelijker aanwezig dan de grote groep van 60.
Vandaag doen we geen grote verplaatsingen. Samen met Willy bezoeken we enkele leuke adresjes in de buurt. Allereerst stoppen we bij een poppenmaker. We hadden er niet bij stil gestaan dat het vandaag een feestdag is. Toch krijgen we een kleine demonstratie hoe een lederen pop gemaakt wordt. De wajang poppen worden gemaakt van buffelleder. Ze zijn vlak, maar de armen en soms de benen zijn afzonderlijk gemaakt en hangen met een haakje vast aan het andere lichaamsdeel. De poppen worden eerst gemaakt en dan ingekleurd. Het is een heel arbeidsintensief werkje. Toch valt de prijs voor ons goed mee.
Een beetje verder bezoeken we een batik centrum: Kampung Batik Giriloyo. Hier kunnen we zien hoe batik gemaakt wordt. Batikken is een manier om een geweven stof met verf van een decoratie te voorzien. Het is een oude kunstvorm en het werd en wordt vooral hier op Java gedaan. Om te batikken wordt de stof eerst gedeeltelijk met was beschilderd. De behandelde delen kunnen geen verf opnemen. Na het verven wordt de was verwijderd. Geavanceerde batik bestaat uit verschillende kleurgangen, waarbij tussen de verfbaden door de was (deels) wordt verwijderd of opnieuw wordt aangebracht. Doordat er kleine barstjes in de was komen, treedt er vaak een soort craquelé-effect op. Je kan echte batik ook herkennen als op de achterkant de kleurintensiteit bijna hetzelfde is als op de voorkant.
Je kan het hier zelf ook proberen. Maar het is wel op te letten. We zien iemand die het probeert en daarbij een pan omduwd. Meteen ontstaat een vuur. Gelukkig is alles weer rap geblust. In de bijhorende winkel kan je de stoffen kopen. Ook enkele kledingstukken en sjaals zijn er te koop. Er zijn hele mooie patronen bij.
Vervolgens rijden we naar een koninklijke begraafplaats: Imogiri. Dit is de traditionele rustplaats voor de koningen van Midden-Java. Willy komt er enkele bekenden tegen en we worden er op de thee uitgenodigd. Heel leuke ervaring.
Hierna rijden we terug naar Ada Waktu. Het was een leuke dag! Dit is alweer onze laatste avond in Ada Waktu. Valiezen maken want morgen zetten we onze reis verder.
Vrijdag 19 mei
Om 05:15 opstaan. Vandaag zetten we onze reis verder. We nemen afscheid van Arie en Willy en vertrekken met onze nieuwe chauffeur maar bij het eerste benzine station stopt hij om te tanken. Plots komt er een tweede chauffeur te voorschijn. Volgens ons willen ze ruilen en zou de andere chauffeur met ons verder rijden. We begrijpen het niet. Telefoneren naar Willy lukt niet. We vragen hem dan terug te rijden naar Willy. Eerst wil hij niet maar uiteindelijk rijdt hij toch terug naar Ada Waktu. Daar wordt het misverstand opgehelderd. De tweede chauffeur kwam blijkbaar alleen maar geld brengen….. Ik vind het toch nog altijd een rare situatie.
Het is dan al 06:45 uur eer we aan de rit kunnen beginnen. Eerst nog een heel eind door het drukke verkeer vooralweer we de autostrade oprijden. Dat is een immens verschil. We rijden er praktisch alleen. Langs de autostrade zien we heel veel rijsrvelden. Het is een lange rit van 400 km. Onze eindbestemming vandaag is het Tugu hotel in Malang.
Maar eerst bezoeken we een theeplantage. Wonosari is een grote theeplantage waar je vrij kan rondlopen. Je vind er de theefabriek en je kan er uiteraard ook theedrinken. Een wandeling maken over de plantage zelf is ook leuk. Je ziet er de theeplukkers aan het werk. Als we willen vertrekken is onze auto en chauffeur zoek! De auto staat niet op de afgesproken plaats. Grrr. Als we iets willen drinken in het restaurant komt hij plots toch tevoorschijn. Mysterie opgelost.
Lunchen doen we in een Indonesisch restaurant NdalemRatu. Het is een typisch Indonesisch restaurant. Heel sfeervol! Maar als we de menukaart krijgen staat het er ook enkel in het Indonesisch op. We begrijpen er geen snars van. Gelukkig kan onze chauffeur vertalen. Koen kiest voor de soep en ik kies iets van kip met rijst. Buiten alle verwachtingen is het superlekker!!
Daarna is het nog ongeveer een uurtje rijden naar ons hotel. Rond 15:30 uur komen we aan in het prachtige koloniaal hotel Tugu, vol met kunst en antiquiteiten: https://tuguhotels.com/hotels/malang/
Bij het inchecken kan je een massage boeken en een rondleiding door het hotel. Ik kies voor de massage om 16 uur maar
de rondleiding doen we niet.
Onze kamer ligt op het gelijkvloers aan het zwembad. We worden er verwend met een fruitmandje en verse bloemen. Een prachtige kamer. Na de deugddoende massage kunnen we gratis koffie gaan drinken. Hiervoor moeten we op de eerste verdieping zijn. Normaal zijn er ook gratis hapjes te verkrijgen maar die zijn juist allemaal op. Niettemin is het zalig zitten op het terras met een mooi uitzicht op het plein. Malang is een relatief koele stad omdat het hoog gelegen is, 339 tot 662 meter boven zeeniveau.
Na onze koffie pauze doen we een poging een ATM te zoeken waar we geld kunnen afhalen. We vragen in het hotel waar er een is maar we vinden hem niet. Het is toch wel een probleem dat we onze GSM buiten de hotels niet kunnen gebruiken. In de hotels kunnen we inloggen maar op straat hebben we geen internetverbinding. Ook bellen lukt niet. In Indonesië wordt er tegenwoordig veel gebeld met WhatsApp maar dat lukt zonder internetverbinding uiteraard ook niet. Terug naar het hotel dus om op google maps te kijken. En uiteindelijk geraken we er toch. Het is ondertussen al donker en het is ook een hele klus de straten over te steken met het drukke verkeer. Enfin we zijn aan ons geld geraakt :).
Eten doen we deze avond in het restaurant van het hotel. Heel lekker! En daarna kunnen we zalig rustig slapen in onze kamer. Er zijn geen hinderlijke moskeeën in de buurt!
Zaterdag 20 mei
Na een lekker ontbijt checken we uit en rijden we naar de gekleurde wijk Kampung Warna Warni Jodipan. Dit ligt op enkele minuten van ons hotel. Deze sloppenwijk werd door een groepje studenten geverfd en opgeknapt. De wijk werd niet alleen kleurrijker, ook kregen de locals op deze manier een schonere levensstijl en verdient de lokale bevolking geld aan de toeristen die het dorpje in Malang bezoeken. Door deze gekleurde wijk in Indonesië te bezoeken steun je ook de lokale bevolking. De wijk is door een rivier in tweeën gedeeld maar je kan oversteken via een glazen brug. Het was leuk en inderdaad een bezoekje waard!
We rijden dan naar de 200 m hoge Madakaripura waterval, een rit van ongeveer 2 uur. Op de parking aangekomen werd door onze chauffeur een gids geregeld. Die regelde op zijn beurt de motortaxi. Hoesje voor GSM betaald en we zijn klaar om te vertrekken. Pff, ik heb al schrik. Zonder helm…. Gelukkig duurt de rit maar 3 minuten. Na de rit wandelen we met onze gids verder. Langs een weg omgeven door groen, bereiken we na een kwartiertje de waterval. Daar moeten we het regenvestje aandoen en hebben we de mogelijkheid om teenslippers te kopen. We moeten door de rivier met veel rotsblokken stappen dus de teenslippers zijn wel aangewezen. Tevens moeten we hier wel een helm opzetten. Het is wel een heel avontuur. Zonder gids zou dit niet lukken. Hij neemt ons bij de hand, we moeten door de rivier over de rotsen klauteren, onder watervallen lopen maar uiteindelijk is het wel de moeite. Zoiets hebben we nog niet meegemaakt. Je kan nog een stukje verder maar dan moeten we over rotsen klimmen en met die teenslippers lijkt ons dat toch iets te gevaarlijk. Maar het is nu ook wel indrukwekkend.
Terug naar de parking bij onze chauffeur zodat we de rit naar Bromo kunnen aanvatten. Op weg naar het Tengger Nationaal Park rijden we langs een spectaculaire weg, waar landbouwers de steile, fragiele berghellingen bewerken. Het laatste stukje weg voor we ons hotel Lava View Lodge bereiken is in heel slechte staat. Het hotel bevindt zich op de rand van de grote Tengger-krater, waaronder ook de Bromo. Bij aankomst is ook onze chauffeur daar voor onze jeep rit naar de Bromo van morgenvroeg. Hij zal onze entree tickets voor de zonsopgang reeds kopen zodat we daar morgenvroeg geen tijd mee verliezen. We nemen tevens een foto van hem zodat we morgen nog weten wie hij is. 🙂 We spreken af om 02:30 aan de receptie. Omdat het druk gaat zijn is het beter op tijd te vertrekken.
We maken een kleine wandeling in de omgeving. Op het ogenblik is het echter bewolkt, mistig en koud. De zonsondergang op de Bromo is helaas niet echt zichtbaar. Hopelijk morgen vroeg beter.
We eten in het restaurant en gaan op tijd naar bed. Het is in de kamer ook vrij koud maar we hebben genoeg dekens. Nu hopelijk een beetje kunnen slapen.
Zondag 21 mei
Vandaag gaan we naar het uitzichtpunt Penanjakan op 2770 m hoogte van waaruit we de zonsopgang zullen meemaken over de Bromo, Batok en de actieve Semeru vulkaan. Ik ben zeer benieuwd. Ik heb niet veel geslapen. Er is gans de nacht rumoer. Stemmen, brommers, auto’s…
Misschien ook wel een beetje stress. Ik ben dan ook voor de wekker wakker. We hebben om 2:30 u afgesproken aan de receptie. De chauffeur laat op zich wachten. Kwartiertje te laat, waarvoor hij zich verontschuldigd. De rit naar het uitkijkpunt is ongeloofelijk. De weg is zeer hobbelig en er zijn nog tientallen, honderden jeeps. In het donker is het een file van jeeps. Velen steken ons voorbij, zelfs op die smalle wegen. Eens we in de buurt komen staan er al veel jeeps aan de kant geparkeerd. Onze chauffeur kan tot vrij dicht bij het uitkijkpunt Penanjakan op 2770 m hoogte rijden. We moeten nog een kleine 200 meter stappen. Gelukkig hebben we onze zaklamp bij want het is pikdonker. Er zijn verschillende kraampjes waar je nog iets kan drinken of eten. Maar we gaan ineens al naar het uitkijkpunt. We zijn er niet alleen en het is er koud. Je kan er dekens en een lichte mat huren. De dekens doen we toch maar want er staat ook een koude wind. We zijn heel goed gekleed en zelfs met het deken heb ik toch nog kou. Het is nu 03:45 u. Het is dus nog wachten tot 5:00 eer de zon opkomt. Het volk blijft maar toestromen.
Het is pikdonker en het is ook nog afwachten waar nu juist de vulkanen liggen. Recht voor ons begint de hemel lichtjes oranje te kleuren. We zien in de verte bergen maar Koen ziet rechts van ons een rookpluim waarschijnlijk van de Bromo. Spannend! Het begint stilaan lichter te worden. De vulkanen beginnen zichtbaar te worden. We staan niet helemaal op de juiste plek en moeten ons door het volk wringen. Het uitzicht is fenomenaal! Geen woorden voor! Tot 05:45 blijven we van het uitzicht genieten. Eens de zon volledig op is, is het magische weg.
Terug naar de jeep. Dan is het terug een file van jeeps die allemaal naar het maanlandschap rijden. Na een fotostop rijden we verder tot we de Bromo kunnen beklimmen tot aan de kraterrand.
Eerst ongeveer 1,5 km wandelen, op sommige stukken vrij steil, en dan nog 250 treden. Pfff, lastig. Je kan het eerste stuk ook per paard doen. Boven gekomen zie je dan de rokende krater. Het is wel speciaal om aan de rand te staan van een actieve vulkaan.
Naar beneden gaan het een stuk vlotter. Met de jeep rijden we dan terug naar het hotel waar we kunnen ontbijten/brunchen.
Om 10 u vertrekken we dan naar ons volgende guesthouse, Rumah Kita in Kalibaru. Dit rustige dorpje ligt op de zuidelijke hellingen van de berg Gunung Raung en wordt omgeven door een prachtig groen landschap van plantages, uitgestrekte rijstvelden en imposante vulkaantoppen dat zo typerend is voor het oosten van Java. Doordat het ook hoger ligt is het er aangenaam van temperatuur.
Het is een lastige rit van ongeveer 5 uur. Helaas met maar een klein stukje autostrade. Het is zondag maar dat is aan het verkeer niet te zien. Verschrikkelijk druk met ook veel camions. Ik durf soms niet te kijken. Het is een gevaarlijke en vermoeiende route. We hebben wel een ervaren chauffeur maar ik ben toch heel blij als we in Kalibaru aankomen.
Daar worden we vriendelijk ontvangen door Peter, de Nederlandse eigenaar. Hij verontschuldigt zich al direct voor de luide muziek. Er is al 2, 3 dagen een trouwfeest aan de gang met verschrikkelijk luide muziek. Het feest is zelfs 300 meter ver maar het is gelijk naast de deur. En alsof dat kabaal nog niet genoeg is komt er ook nog eens het verschrikkelijke gezang van de moskeeën bij. Hij vertelt dat toen hij met zijn guesthouse begon, er zelfs nog geen moskeeën waren in Kalibaru. Ondertussen zijn er al 5. Er is nauwelijks een wetgeving.
Maar het is er wel heel mooi. Mooie tuin en mooie kamers. De ramen zijn er niet volledig afgesloten, het bovenste deel is met vliegengaas afgemaakt. De temperatuur om te slapen is ideaal maar alle geluiden van buiten zijn wel goed hoorbaar. Er is ook geen verduistering. Dus dat zal vroeg wakker worden zijn.
We hebben lekker gegeten en gaan op tijd slapen want het was een lange dag. Hm slapen? Het kabaal van die trouwfeest blijft maar doorgaan…..
Maandag 22 mei
Om 4:15 u is het gedaan met slapen. Dan beginnen terug de verschrikkelijke gezangen van de moskeëen. Gezangen van 5 moskeëen, enkele door elkaar 🙁 En als we denken dat het stil is (los van de dierengeluiden), begint om 5:45 u terug de muziek van het trouwfeest. Verschrikkelijk!!!!!! Daar helpen geen oordopjes tegen. We zijn ver zot :(. We staan precies op Tomorrowland.)
Gelukkig wordt het om 7 u stil. Het is maandag en de scholen starten om 7 uur. Misschien mogen ze dan geen muziek meer maken.
In de voormiddag staat een plantage bezoek op de agenda.
Bij plantage Glenmore verbouwen ze o.a. koffie, rubber en cacao. Het is een interessante rondleiding. Eerst bezoeken we de plantage. Onze gids laat ons zien hoe de koffiebonen en cacaobonen groeien en hoe de latex uit de bomen wordt gewonnen.
De latexbomen worden ingekerfd waardoor er een witte vloeistof vrijkomt. Van deze latex worden vellen gemaakt die gerookt en verpakt worden. De latex bestaat uit 3 verschillende kwaliteiten. Zo wordt de beste kwaliteit gebruikt voor oa autobanden. De rubber van mindere kwaliteit vinden we oa in schoenzolen.
De cacaovruchten groeien aan bomen. Het zijn grote peulen met wit, zoet vruchtvlees erin. De cacaobonen zitten daarin verstopt. Callebaut chocolade is een afnemer van deze bonen.
Koffie begint als een besje aan de struik. Als de besjes rood kleuren, zijn ze rijp om geplukt te worden. In ieder besje zitten twee koffieboontjes zoals wij ze kennen. Hier zijn het de Robusta koffieplanten. De Arabica planten groeien op grotere hoogte. De Arabica koffie is de meest gedronken koffie.
Daarna bezoeken we de fabriek waar de producten worden verwerkt. Enkel het proces van het rubber kunnen we ook effectief zien. Dit gaat het hele jaar door. De verwerking van koffie en cacao bonen is in enkel in augustus.
In het huis kunnen we wel de koffie proeven en kopen. Onze gids legt ons ook uit hoe de koffiebonen geselecteerd worden. Dit is een manueel werk!
Na deze boeiende voormiddag keren we terug naar Rumah Kita waar we in alle rust genieten aan het zwembad.
Na een lekkere maaltijd en een babbeltje met Peter gaan we op tijd naar bed. Eerst nog onze valiezen gemaakt. Deze nacht moeten we er vroeg uit. Ik heb er wel wat stress voor. Hopelijk kunnen we goed slapen. Maar helaas een laatste stuiptrekking van het trouwfeest. Om 19:45 zetten ze de boxen nog eens aan. Gelukkig stopt dit wel om 22 uur maar een goede nachtrust hebben we toch weer niet gehad. En de wekker staat om 02 uur…..
Dinsdag 23 mei
Het was rap 02 uur. We zijn eigenlijk doodop. De valiezen moeten we achterlaten. Enkel een rugzak nemen we mee. Met een landrover rijden we in 2 uur via kleine dorpjes en een kruidnagelplantage naar de parking voor het startpunt van de beklimming van de Ijen. Het laatste stuk is vrij steil. De parking ligt op ongeveer 1800 meter hoog. De rand van de krater is nog ongeveer 500 meter hoger.
De Ijen is een bijzondere vulkaan. In de krater wordt met de hand zwavel gewonnen. Vervolgens moeten de enorme gele brokken zwavel, 80 tot 100 kilogram, de vulkaan opgedragen worden, naar de plek waar de zwavel wordt verzameld. Het is zwaar werk waar de dragers slecht voor betaald worden.
Na een drankje in één van de stalletjes zijn we er ‘klaar’ voor. Je moet ongeveer 3 kilometer omhoog lopen. We starten nog in het pikdonker maar gelukkig hebben we onze zaklamp bij. Volgens Willy en Peter is het eerste stuk van de wandeling ‘vals plat’ wat daarna overgaat in een steil pad…. Helaas is onze conditie niet oké en zelfs op het stuk ‘vals plat’ voelen we al dat dit niet goed komt. Voor ons gevoel was dit ook al vrij steil, en dan moest het steile stuk nog beginnen…. Het slaap tekort van de laatste dagen en de hoogte zal zeker ook meespelen. Plus in het donker hebben we er totaal geen zicht op. We besluiten dan ook niet verder te gaan :(. Helaas maar het is niet anders. Je kan je eventueel ook door de zwaveldragers naar boven laten brengen. Maar dit kost 1.000.000 rupiah pp. Dit vinden we toch te veel.
We hadden beter een paar uur langer geslapen. Voor de zonsopgang waren we sowieso te laat. Bij daglicht had de wandeling misschien beter overbrugbaar geleken. Maar eindconclusie is toch dat je een goede conditie moet hebben.
Terug aan de stalletjes krijgen we ons ontbijt en wachten dan tot 6 uur vooraleer we vertrekken. We stoppen ook nog eens eventjes op een plantage. De planning moet lichtjes aangepast worden omdat we nu vroeger zijn. Onderweg naar de ferry wacht de chauffeur die ons naar Bali brengt ons op. Deze chauffeur komt van Rumah Kita en heeft onze valiezen bij. We wisselen van auto en rijden verder naar de ferry in Banyuangi.
Ongeveer een uurtje op de ferry en dan nog een uurtje rijden naar ons hotel Adi Assri in Pemuteran. Na het verlaten van de ferry zien we algauw de eerste aapjes. Het verkeer is hier een pak rustiger dan op het hectische Java. We zijn ook blij dat we de moskeeën achter ons kunnen laten. Ons uurwerk moeten we een uurtje opschuiven.
We zijn blij als we in het hotel aankomen. We checken in maar moeten nog eventjes wachten op onze kamer. We krijgen een welkomstdrankje in het restaurant. Na een half uurtje horen we ineens toch de moskee gezangen. :(. Maar het is niet zo hevig als op Java. Gelukkig. Achteraf zal blijken dat dit ook enkel aan de noordkant van Bali is. In Ubud en Legian horen we dit gelukkig niet meer.
We hebben nog de ganse namiddag om uit te rusten aan het zwembad. En dit is zeer welkom. Koen slaapt de ganse namiddag!
In de vooravond komen ze langs in onze kamer om te spuiten tegen de muggen. Ook op het terrras wordt iets aangestoken om de muggen te verjagen.
Woensdag 24 mei
Het namiddagje rust gisteren heeft ons deugd gedaan. We willen daarom vandaag ook wel iets doen. Er is niet zoveel keuze. Om te snorkelen hadden we dit eigenlijk gisteren moeten vastleggen. We kiezen voor een mangrove tocht. Dit is wel mogelijk, om 15 uur.
De voormiddag brengen we rustig aan het zwembad door.
Om 15 uur worden we opgehaald. Onderweg pikken we nog de gids op en rijden dan richting haven. We stappen over op een klein bootje. Het is een rustige excursie langs grote bomen met lange boomwortels in het water. In het begin zien we verschillende aapjes in de bomen. Ik had verwacht meer vogels en dieren te zien maar dit was helaas niet.
De excursie was normaal 2 uur maar het was eerder 3 uur. Het ophalen en terugbrengen was waarschijnlijk niet meegeteld in het tijdsbestek.
Donderdag 25 mei
Vandaag zetten we onze reis over Bali verder richting Ubud. Onze chauffeur is Ronnie (made) Kantun. Er was afgesproken om 09 uur. Maar blijkbaar was hij daar al veel vroeger. Jammer dat we dit niet wisten. We waren al vroeg klaar en verdreven gewoon de tijd tot het 9 uur was.
Toen we bij Peter in Kalibaru waren, was hij vol lof bezig over een Ronnie in Bali die hij al lang kende en die tevens chauffeur was. Hij gaf ons een naamkaartje. Als we een chauffeur nodig hadden moesten we zeker naar hem bellen. Blijkt dat het dus dezelfde Ronnie is die we nu als chauffeur hebben :).
Hij vertelt veel en is heel amusant. Het is een hele mooie rit. Kleine dorpjes en fantastische uitzichten. Bij een mooi uitkijkpunt stopt hij direct.
Onze eerste halte is de Munduk waterval. Munduk is de naam van een klein, rustig bergdorp bij het Tamblingan meer en is omringd door adembenemende panorama’s. Het ligt op ongeveer 1500 meter boven de zeespiegel in het noorden van Bali (provincie Buleleng). Om de waterval te bereiken moeten we een wandelingetje van 500 meter doen, naar beneden, bij momenten redelijk steil. Pff, dat zal straks weer lastig zijn. We zouden onderweg ook kruidnagelbomen moeten zien maar we weten alleen niet hoe die eruit zien. Stalletjes waar ze kruiden verkopen kom je ook tegen. Juist voor de waterval moeten we dan een klein bedrag betalen. Het is een hele mooie waterval. De kracht waarmee het water naar beneden dendert is echt immens. Als je dichterbij komt wordt je nat door de nevel. Maar we zijn er niet alleen. Er is zowaar een bruidspaar foto’s aan het nemen! Hoe zot. Haar kleed ziet er al niet meer uit. Ondertussen komen er andere toeristen. Het is aanschuiven om foto’s te nemen. En dan nu de klim terug naar boven….
We rijden verder naar boven tot 1800 meter hoogte van waar we een mooi uitkijkpunt hebben op de twin Lakes: Danau (meer) Buyan en Danau Tamblingan. Onderweg zien we ook velden met blauwe hortensia’s en afrikaantjes. Deze bloemen worden hier veel gebruikt in de offergaven.
We dalen terug af en rijden naar het Bratan Meer. Dit meer is het tweede grootste meer op Bali. Het vult de krater van de niet-werkende vulkaan Mount Catur. Het Bratan Meer ligt op een hoogte van 1200 meter. De belangrijkste tempel bij het meer is de Pura Ulun Danu, een hindoeïstische tempel, die plechtig het meer bewaakt. De tempel is gewijd aan de godin Dewi Danu, de godin van het water, meren en rivieren. De tempel is wel heel toeristisch. Dat merk je al aan de vele bussen die op de parking staan. Maar het is wel een mooie tempel!
Na al dit moois is het tijd voor de lunch. Daar heeft Ronnie een hele mooie plek voor uitgekozen: tussen de rijstvelden, met vooral een heel mooi uitzicht. Het restaurant Uma Luang Sari heeft een terras met een fenomenaal uitzicht! De rijstterrassen Jatiluwih zijn één van de mooiste rijstvelden van Bali. Dit vind ik zo mooi! We eten er een buffet met uitzicht op de terrassen. Je geraakt er niet op uitgekeken.
Volgende halte is de koffieplantage Tegal Sari Agro Wisata. Een kleine plantage voor koffie, cacao, thee en vanille. Onze gids/verkoopster neemt ons mee een pad op, waar de diverse producten bij elkaar zijn geplant om ons te laten zie hoe deze wereldwijd bekende producten er aan de plant uitzien. Daarna zien we de kooien met slapende Luaks (civetkat), de katachtige dieren die koffiebonen eten, in hun maag doen fermenteren, waarna ze eenmaal uitgepoept, worden gereinigd en gebrand. Kopi loewak is de duurste koffie ter wereld.
Maar met de toenemende populariteit van civetkoffie en de groei van het toerisme in Indonesië worden steeds meer wilde civetkatten opgesloten in hokken op koffieplantages. Dit was helaas nu niet anders.
Voor de prijs van 50,000 rupiah kan je deze koffie proeven. Andere soorten zijn gratis te proeven. De meeste soorten, zowel thee als koffie zijn helaas al gezoet. En vervolgens via de winkel richting uitgang.
Nog een laatste halte voor we naar Ubud rijden is het Sangeh Monkey Forest. In dit Forest wordt je vergezeld van een bewaker. We hadden dit niet gevraagd maar opeens was hij er. Met een stok houdt hij de grotere dieren op afstand. Een van de kleinere apen zit al rap in Koen zijn nek. De bewaker neemt hier ook foto’s van. Daarna willen ze dat je deze foto koopt…. Maar ik ben toch wel blij dat hij met ons meeloopt. Echt scheutig ben ik toch niet op die apen. Ik verschiet mij dan ook een bult als er opeens een op mij springt. Het bos is niet zo groot en je mag er maar beperkt rondlopen. In Ubud is er ook een Monkey Forest maar daar zouden de dieren vrij agressief zijn. Waarschijnlijk is het Sacred Monkey Forest wel mooier en groter dan hetgeen we nu bezocht hebben. Het bestaat uit een heuvelachtige jungle, compleet met 3 hindoeïstische tempels. Maar schrik mag je er dan wel niet hebben.
Eindhalte is ons hotel Dewangga in Ubud. Ubud ligt centraal op het eiland en het wordt beschouwd als het culturele centrum van het eiland. De naam is afgeleid van het Balinese woord ubad, dat medicijn betekent. Dit is een kruid met genezende eigenschappen, die langs de nabijgelegen rivier Oos groeit. Al meer dan een eeuw is het het meest vooraanstaande centrum van het eiland voor beeldende kunst, dans en muziek. De straten zijn volgepakt met hippe cafés, restaurants en vele winkeltjes. Daarnaast is er ook een groot aanbod voor een balinese massage en spa. Het heeft waarschijnlijk wel niet meer de charme van weleer.
Het verkeer in Ubud is ook heel druk, veel auto’s en brommertjes. Het was eventjes zoeken naar ons hotel. Bij het afscheid van onze chauffeur Ronnie kunnen we terugblikken op een hele leuke dag met veel moois!
’s Avonds gaan we eten in Three Monkeys. Ik had dit gelezen op de reisblog van Karlijn Travels. Het was inderdaad een aanrader!
Vrijdag 26 mei
Op onze eerste dag in Ubud hebben we een fietstocht door de rijstvelden geboekt. Ik ben er toch een beetje nerveus voor. Hopelijk moeten we ons niet teveel tussen het gewone verkeer voegen. We hebben deze excursie geboekt bij Get Your Guide.
Om 08:30 u worden we opgehaald in ons hotel. Er is nog een ander koppel aanwezig, een Australisch koppel. We houden een eerste stop in een plaatselijk schooltje. Dit stond niet in het programma maar was wel leuk Vervolgens stoppen we weer in een plantage waar we dezelfde thee en koffie als gisteren krijgen aangeboden. Uiteraard ook met een winkeltje om te kopen. Ik vond dit minder leuk en stond ook niet in de omschrijving van de tour. Aansluitend krijgen we er ook een klein ontbijtje. Zo komen ze natuurlijk wel aan een tour van 6 uur.
Uiteindelijk komen we toch aan het vertrekpunt voor de fietstocht. Het is een mountainbike achtige fiets. We stoppen een eerste keer bij een akker van afrikaantjes. Onze gids vertelt er ons alles over. Het is een mooie route en gaat voornamelijk bergafwaarts. Een halte bij een tempel mag uiteraard ook niet ontbreken. Overal op het eiland vind je tempels of pura. Op bergen, in rijstvelden of aan zee. Ze zijn er in alle soorten, uiteenlopend van huistempeltjes en familietempels tot dorpstempels. Ieder dorp van enige omvang heeft minstens 3 dorpstempels. Balinese tempels zijn het grootste deel van het jaar verlaten. Alleen op de dagen dat de goden het heiligdom bezoeken, komt de tempel tot leven. Het is er dan erg druk en vaak worden er dansen opgevoerd.
Onze gids biedt ook bij iedere stop aan om een foto van ons te nemen.
Het vervolg van de tocht loopt door de rijstvelden. Zalig! We stoppen bij een rijstveld waar ze momenteel aan het oogsten zijn. Er wordt 3x per jaar geoogst. Wanneer de rijstplanten mooi fel groen zijn, betekent het dat de rijst nog jong is. Gaan de rijstplanten groeien dan zijn de rijstvelden op hun mooist, vooral net voordat ze geel worden. Worden ze geel dan is het bijna tijd voor de oogst.
Eens de rijstvelden voorbij bezoeken we een Balinese familie. Het is een bescheiden huis waar ze met veel samenleven. Ook zij hebben een eigen tempel waar dagelijks gebeden wordt en waar offers worden gelegd. Een typisch Balinees offer bestaat uit een klein bamboe of gevlochten mandje met een beetje eten dat die dag bereid is, bijvoorbeeld rijst, een kokosnoot of ei. Ook wordt er vaak iets van bloemblaadjes in gedaan en wierook.
We krijgen ook hier uitgebreide info. Het is interessant alhoewel we helaas niet alles begrijpen. Daarna wordt onze tour iets lastiger. Het is af en toe eens omhoog en we rijden ook tussen het gewone verkeer. Dit vind ik minder leuk.
Ik heb teveel schrik en stop ermee. Misschien overdreven want het was uiteindelijk maar een kilometer meer. De rit was ongeveer 25 km. Eindhalte was een restaurant waar we een Indonesische maaltijd krijgen. Daarna worden we terug naar ons hotel gebracht. Een zalige uitstap!
Na een verfrissing gaan we wandelen in het centrum van Ubud. Eerst een ATM zoeken om geld af te halen. Daarna een drankje! We wandelen hiervoor tot aan café Lotus. Dit café staat bij een mooie tempel: de Saraswati Tempel. Tussen het café en de tempel ligt een prachtige lotusvijver. Jammer dat er momenteel weinig of geen bloemen zijn. De tempel zelf is indrukwekkend. Het blijft bij een fotomoment want de tempel is niet open.
Voor het diner ’s avonds gaan we het niet te ver zoeken. We eten bij Cinta Grill & Inn, op Jalan Monkey Forest. In het donker over de troittoirs lopen is al een avontuur op zich. Ze zijn in heel slechte staat.
Zaterdag 27 mei
Terwijl we van ons ontbijt genieten zien we in het bos naast ons hotel de aapjes door de bomen slingeren. Als we daarna door de tuin wandelen zien we dat de aapjes ook tot in de tuin komen. Je ziet dat ze mensen gewoon zijn.
Na het ontbijt gaan we eerst nog een ijskoffie drinken in het cafeetje naast ons hotel. Het is er zalig zitten. Ze zijn ook bezig met het maken van de offergaven die in het café en op de stoep gezet worden. Op straat loopt er ook een aap, op zoek naar eten. Geen enkel vuilbak is dan ook veilig voor hem 🙂
Op onze agenda staat vandaag een wandeling. Wandelen over de Campuhan Ridge Walk staat aangegeven als één van de bezienswaardigheden in Ubud. Het is eventjes zoeken naar de startplaats van de wandeling. Dit moesten we toch eventjes vragen. Uiteindelijk toch gevonden. De wandeling start bij een tempel en loopt over een geplaveid pad, over heuvels en langs rijstvelden. Het is bij momenten toch een stevige workout. De wandeling zelf is ongeveer 2 km enkel.
We hadden er wel al tegenstrijdige berichten over gelezen. Het uitzicht zou er niet meer zijn doordat het pad aan beide zijden dicht begroeid is. En het is inderdaad zo. De uitzichten zijn niet zo bijzonder meer. Van de rijstvelden is niet veel meer te zien en er wordt steeds meer gebouwd. Als we boven bij het eerste cafeetje komen beseffen we eigenlijk zelfs niet dat dit het einde van de wandeling is. We dachten dat deze nog moest starten….. Maar al bij al toch een mooie wandeling.
Terug in het centrum gaan we eerst lunchen. Daarna wil ik toch even een blik werpen in de vele winkeltjes! Een paar juweeltjes kunnen nog wel in de valies! Aan juweliers is er hier geen gebrek! De vele kraampjes met spulletjes allerhande zijn aan mij niet besteed. En in de betere boetieks betaal je meer dan bij ons.
’s Avonds gaan we terug eten in de Three Monkeys. We hadden nog een restaurantje op het oog maar het ligt op anderhalve kilometer van ons hotel. Op zich zeker niet ver maar door de belabberde toestand van de voetpaden en het drukke verkeer blijven we liever dichter bij het hotel.
Zondag 28 mei
Vandaag is het zondag en ook alweer onze laatste dag in Ubud. We hebben maar om 14 uur afgesproken met onze chauffeur. Dit hadden we beter een uur vroeger genomen.
Na het ontbijt en uitchecken gaan we eerst opnieuw een ijskoffie drinken in het cafeetje naast ons hotel. Daarna willen we nog het paleis gaan bezoeken.
We zijn juist vertrokken als we uit een zijstraatje een stoet zien komen. Het bleek een hindoeïstische begrafenis te zijn. Op Bali waar de meeste bevolking hindoes zijn, wordt iemands lichaam gecremeerd als hij of zij komt te overlijden. Voordat het lichaam gecremeerd wordt vinden er vele rituelen plaats. De rituelen hebben als doel de ziel van het lichaam los te maken, zodat deze naar de hemel kan gaan. Tegelijkertijd kan het lichaam terugkeren naar waar hij vandaan komt, namelijk de aarde. Het vuur bij de crematie reinigt alle onzuiverheden van het lichaam. De Balinezen noemen deze lijkverbranding en alle rituelen daaromheen Ngaben.
We zien dat ze een kist op een fraaie draagtoren plaatsen. De Balinese doodskist wordt wade genoemd. De onderkant zit vast een een breed steunraster van dikke bamboestammen. Een wade kan soms wel tot 11 verdiepingen hebben en soms zijn er heel veel dragers nodig. Hoe belangrijker en rijker de familie is des te groter de wade. De familie is in traditionele klederdracht.
Naast de wade is er ook nog de petulangan. Dit is de werkelijke doodskist en heeft de vorm van een dier. Het kan van allerlei dieren zijn, een koe, leeuw, olifant of een hert. De petulangan is het vervoermiddel van de geest naar het hiernamaals. Men plaatst het dode lichaam vlak voor de verbranding in de binnenkant van het dier.
Als de processie zich in beweging zet is het op te letten dat ze niet vast komen te zitten in de elektriciteitsdraden die over de straat hangen.
We gaan dezelfde kant uit als de processie. Op het volgende kruispunt aan het koninklijk paleis zien we dat er nog 3 processies zijn. Op zondag vinden er inderdaad massacrematies plaats. Op het kruispunt zien we ook een speciaal gebruik. De dragers van de draagtoren met de kist draaien 3 keren rond op het kruispunt. Het doel hiervan is om de geest van de overledene in verwarring te brengen, zodat hij de weg terug naar huis niet meer weet. Bij een hele grote draagtoren zal het niet evident zijn om dit te doen.
Daarna gaan ze allen richting verbrandingsoven.
Het liefst wil iedereen op Bali het lichaam van hun dode familie meteen cremeren en dan ook nog met een zo groot mogelijk feest. Maar de ngaben en alle rituelen eromheen zijn heel erg duur. Vele families wachten daarom vaak met de lijkverbranding en begraven hun dode familielid eerst totdat ze genoeg geld hebben om een ngaben te houden. Als de families het geld bij elkaar genoeg hebben gespaard graven ze het lichaam of wat er nog van over was op en verbranden deze alsnog. Ook laten veel mensen vaak verschillende familieleden tegelijk cremeren om kosten te besparen.
Een ngaben van een belangrijk persoon trekt altijd veel kijkers en is een populaire attractie op Bali. De families maken deze gebeurtenis ruim van tevoren bekend om een groot publiek aan te trekken. Hoe groter het publiek, hoe meer de familie van het aanzien. Bovendien laat dit zien dat de overleden persoon heel geliefd was, en dit is weer gunstig. Een geliefd mens is namelijk geassocieerd met een goed mens en wordt in de hemel opgenomen. Er waren langs de straat nu ook veel kijkers. Maar we wisten niet dat we dit eigenlijk konden volgen totaan de crematie.
We bezoeken daarna nog het paleis. De toegang is gratis. Het complex is voorzien van indrukwekkende beelden en ’s avonds worden hier traditionele Balinese dansen opgevoerd. Op het ogenblik zijn jonge kinderen hun dans aan het oefenen.
Bij het cafeetje aan ons hotel nemen we nog een laatste drankje terwijl we wachten op onze chauffeur.
Onze chauffeur Makro is mooi op tijd. Van ons hotel Dewangga Ubud naar ons hotel Bali Niksoma Boutique Resort in Legian is het amper 32 km rijden. Maar in deze regio is het verkeer weer heel druk. Uiteindelijk rijden we op dit stukje meer dan anderhalf uur.
Na het inchecken installeren we ons aan het zwembad! Onze rustvakantie kan beginnen! We willen deze dag niets meer doen. Eten doen we dan ook in het hotel. Het was lekker en we kregen en nog een show bovenop!
Ook hier komen ze ’s avonds spuiten tegen de insecten. Tegelijkertijd leggen ze ook ons bed open.
Maandag 29 mei – donderdag 1 juni
29 mei – We drinken ’s morgens eerst een koffietje in onze kamer. We zijn benieuwd naar het ontbijt en dat valt reuzegoed mee. Enkel aan een tweede koffie geraken, dat lukt niet goed. De rest van de dag brengen we door aan het zwembad. We maken ook eens een wandelingetje over het strand. De stranden hier zijn vooral zeer geliefd bij surfers. Op het strand is het één lange rij van stoelen, zitzakken en tafeltjes. Je kan er overal iets drinken aan goedkopere prijzen dan in het hotel. De verkopers van de meest uiteenlopende zaken zijn talrijk aanwezig. En als je iets durft kopen, komen alle verkopers aandringen.
Eten doen we opnieuw in het restaurant van het hotel. De show van deze avond zijn drag queens. Niet echt een hoogvlieger.
30 mei – Onze dag start zoals gisteren. En voor de rest wijzigt die ook niet veel 🙂 .
Ik had reclame gezien van een vleesrestaurant in de buurt http://www.moomoos-bali.com/.Dit willen we toch eens proberen. Het is niet ver van ons hotel. Het is een leuke straat met veel restaurantjes, winkeltjes, cafeetjes. Het eten is ook heel lekker!
31 mei – We vallen in herhaling maar onze dag schilt niet veel met de vorige dagen. In de namiddag wandelen we naar Kuta naar het Hard Rock Café. Onderweg passeren we ook een mooi winkelcentrum. Helaas zijn de prijzen even hoog als in België. ’s Avonds gaan we eten bij een Italiaan. Dit ligt in het hetzelfde gezellig straatje als gisteren. We genieten op het terras buiten. Minpuntje is ook weer het verkeer en de slechte voetpaden.
1 juni – Vandaag is het alweer onze laatste dag. We vertrekken pas deze nacht dus het zal een lange dag worden. We checken uit en vertoeven de laatste uurtjes aan het zwembad. Daarna hebben we de mogelijkheid ons op te frissen in het gymgedeelte. Om te eten willen we niet te ver lopen en gaan in het restaurant naast ons hotel. Dat was niet zo een goede keuze. De tafeltjes staan heel dicht bij elkaar en er is een luid optreden aan de gang. Pff.
Voor de verplaatsing naar de luchthaven hadden we Ronnie gecontacteerd. Hij was het deze keer zelf. De rit naar de luchthaven was weer enorm chaotisch! Het is reeds laat maar toch blijft het druk! Het afscheid van Ronnie was weer enorm hartelijk!
Zo de vakantie zit er alweer op! Eerst onze vlucht naar Qatar. Op deze lange vlucht hebben we weer de stoelen met extra beenruimte gereserveerd. Pff, op de rij naast ons zitten ze met 2 baby’s! Grrrrrr. Na het opstijgen kan aan de wand een wieg opgehangen worden, zodat de baby daarin kan slapen. Hopelijk hebben we daar niet teveel last van. En eigenlijk al bij al valt het mee. Oef!
Bij de tweede vucht Qatar – Brussel hebben we plaatsen aan de gang gereserveerd. Op deze vlucht zitten ook weer verschillende baby’s. Gelukkig niet direct bij ons in de buurt. En deze baby’s hebben het niet stil gehouden :(.
Het eten en drinken op deze vlucht viel niet mee! De service was veel minder dan op onze heengaande vlucht!
Bedankt aan Willy en Arie die voor een deel deze mooie reis mogelijk maakten!