PORTUGAL
RONDREIS MADEIRA
22 mei 2022
Madeira, het groene eiland, Een ruige kustlijn met steile kliffen. De subtropische bloementuin van de Atlantische Oceaan. Imposante bergen en dalen vol bloemen.
Een tropisch eiland dus met een weelderige en altijd weer verrassende natuur. Het is zelfs zo weelderig dat het bos Laurissilva, in het Natuurpark van Madeira, het grootste groenblijvend woud ter wereld is en tot werelderfgoed werd uitgeroepen.
Voor wie graag wandelt, is Madeira ook zeer geschikt. Het eiland beschikt over honderden kilometers aan wandelpaden, langs watervallen, over bergtoppen, langs de typische levadas, ruige kustlijnen en uitgedoofde vulkanen. Maar een beetje fysiek is toch wel nodig. Er zijn weinig vlakke stukken.
Je kan het hele jaar naar Madeira reizen maar het weer op het eiland is vrij onvoorspelbaar, ook in de drogere zomermaanden. Het wordt niet voor niets het groene eiland genoemd.
Zondag 22 mei
We vliegen met TAP vanuit Brussel via Lissabon naar Funchal. Dit was de goedkoopste mogelijkheid met de beste uren.
Je merkt er zelf niet veel van maar het is een spectaculaire landing. De landingsbaan is namelijk gebouwd op palen met aan de ene kant een berg, aan de andere kant de zee en onder de baan, loopt de autostrade.
We zijn heel benieuwd wat deze vakantie ons gaat brengen. We hebben 2 hotels gehuurd. Onze eerste 5 dagen verblijven we in Hotel Beach Savoy in Calheta. Het tweede hotel ligt in Funchal. We hebben een auto gehuurd bij Sunnycars (Avis) en kunnen deze ophalen op de luchthaven. Het is een peugeot 208. We worden daar al een eerste maal geconfronteerd met de steile wegen op Madeira. Ze raden ons aan een auto te nemen van een categorie hoger, een kia xpeed 97 euro extra. Met die steile wegen zal de wagen die we gekozen hebben misschien wat te licht zijn. Hallo?! Waarom bieden ze die lichtere auto’s dan aan! Ik had ook gelezen betere een kleinere auto te nemen omdat er heel smalle wegen zijn. We besluiten dus de grotere wagen niet te nemen.
Voila, we kunnen vertrekken. Een autostrade is er niet echt op Madeira. Je hebt er wel enorm veel tunnels. Aangezien het een klein eiland is zijn de afstanden niet zo groot. Maar je kan er niet zo snel rijden. Dus uiteindelijk duurt het ook zijn tijd. We hebben het adres ingegeven in onze GPS maar helaas hij herkent het adres niet. Als we dan uiteindelijk bijna op onze bestemming zijn blijkt er een motocross te zijn waardoor we een omweg moeten maken om ons hotel te bereiken. Echt een déjavu! Tijdens onze eerste vakantie in Spanje was er een omleiding door een wielerwedstrijd. En dat was ook op een zondag. Goede raad niet meer vertrekken op een zondag 🙂 We bereiken dan uiteindelijk ons hotel en kunnen parkeren in de garage rechtover het hotel. Ons hotel ligt dus in Calheta Beach. Calheta Beach is een klein kustplaatsje met een aangelegd strand, een boulevard, een haventje en leuke restaurants. De rest van de dag genieten we nog aan het zwembad.
Maandag 23 mei
Vandaag staat onze eerste rit op het programma. We rijden richting Porto Moniz. We stoppen eerst bij Ponta do Pargo. Dit stadje ligt aan de westkust van Madeira en is gekend voor zijn strategisch geplaatste vuurtoren en mooie hoge klippen die uit de zee oprijzen. Het stadje bezoeken we niet maar genieten van het spectaculaire uitzicht!
We rijden daarna naar Achadas da Cruz. De zon heeft in het binnenland plaats gemaakt voor laaghangende wolken. Aan de kust is het beter. De weg is langs beide kanten afgezoomd met vele agapanthussen. Helaas zijn de meeste nog niet in bloei. Het moet prachtig zijn als deze allemaal in bloei staan. Hier en daar staan er ook hortensia’s tussen.
In Achadas da Cruz willen we de teleferico nemen. We zien al gauw een wegwijzer staan. Bij aankomst blijkt helaas dat ze 2 dagen gesloten zijn. We komen donderdag terug.
We rijden verder naar Porto Moniz. Behalve de natuurlijke zwembaden tussen de rotsen is daar niet veel te beleven. De zwembaden zijn dé attractie en het is er dan ook vrij druk. Ook hier komen de wolken opzetten.
Vanaf de kade van Porto Moniz zie je in de verte een paar indrukwekkende pieken uit de zee steken. Via een kustweggetje rijden we richting Ribeira da janela en dan kom je al snel in een stil dorpje waar niets te beleven valt. Hier mondt de rivier Ribeira do Janela uit in de oceaan. In een enorm rotsblok is een tunneltje gemaakt waardoor je via een trap het strand kunt bereiken en daar zie je de bijzondere rotsformatie: Ilheus Ribeira da Janela.
De zon is ondertussen helemaal verdwenen en op het strand bij de rots is het maar frisjes.
We zetten dan koers terug naar het hotel. We nemen de weg richting Paul da Serra. Op mijn kaart staat er ER110. Volgens de GPS is het ER105. We rijden door de uitvallende mist verder. Temperatuur 16 graden. Aan de kust is het echter wel zonnig met 23 à 25 graden. De rest van de middag vertoeven we rustig aan het zwembad.
´s Avonds geslaagd optreden van een zanger en een gitarist met mooie covers. Tussendoor dansacts van ballroomdansen. Pedro met 2 danseressen. Gezellige avond!
Dinsdag 24 mei
Vandaag gaan we wandelen. Een levada wandeling is typisch voor Madeira. Een levada is een irrigatiekanaal en in totaal is er meer dan 3.000 km aan levadas te vinden op Madeira. Sommige zijn al in de zestiende eeuw aangelegd. Levadas kronkelen langs de ruige bergen en brengen het het regenwater van de ene kant van het eiland naar de andere kant omdat het veel vaker in het noorden regent dan in het zuiden. De levadas vormen prachtige wandelpaden dwars door de bergen.
Het is eventjes zoeken om de gps in te stellen naar Rabaçal . Adres lukte niet. Gelukkig had ik in mijn roadbook ook de coördinaten 32.754903 – 17.133879 ingegeven. Deze brachten ons rechtstreeks naar de parking. Onze auto, een peugeot 208, had het wel lastig. Het was een steile klim. We moesten bijna continue in eerste rijden. Nu denken we wel misschien hadden we toch beter de zwaardere auto genomen……
In Rabacal staat de parking al helemaal vol, overwegend met kleine wagens. Verderop staan er ook al veel wagens maar vinden we nog een plaatsje. Je hebt hier 2 wandelingen die heel populair zijn: 25 Fontes en Risco waterval. Best vroeg genoeg komen zodat je zeker nog parking hebt.
De zon schijnt maar op deze hoogte, 1278 meter, is het wel frisjes, 16 graden.
Rond 10:30 beginnen we aan de wandeling.
Gelijkertijd zijn er ook groepen wandelaars en dat is wel een beetje vervelend. Ook nu komt de bewolking opzetten. Het eerste deel van de wandeling is naar beneden tot aan het huisje. We kiezen eerst voor de waterval risico. Tot aan de 100 meter Risco waterval is het ongeveer 1,8 km. Het is een mooie en gemakkelijke wandeling langs een levada.
Een stukje terugkeren en dan kan je de wandeling naar de 25 watervallen doen. Dit is al direct een pak moeilijker. Onderweg naar de 25 Fontes waterval moet je traplopen naar beneden en het totale hoogteverschil is 300 meter. Het is echter ondertussen beginnen regenen waardoor de stenen glad worden. We vinden het te lastig en keren terug. Terug aan het huisje eten en drinken we iets. Hele lekkere cheesecake. Een aanrader! Er is een terrasje van waar je waarschijnlijk een heel mooi uitzicht hebt maar nu helaas alleen laaghangende wolken.
We nemen dan het busje terug naar beneden. We hebben, denk ik, toch wel 3 kwartier moeten wachten. In het busje kan slechts 8 man….., en er is maar 1 busje. Een mondmasker is ook verplicht…. Die van ons lagen in het hotel. Gelukkig is er een zwitsers koppel dat ons uit de nood helpt. Prijs busritje is 3 euro pp.
Via weg ER209 rijden we terug naar het hotel waar we rond half vier aankomen. Het is ook hier bewolkt maar aangenaam van temperatuur. Vanaf 17 u wordt het terug zonniger.
Woensdag 25 mei
Op één van de oude weggetjes langs de kuststrook is er een waterval die op de weg uitkomt. Het was eventjes zoeken. Kom je van Calheta dan rijd je op de VE3 op de rotonde naar rechts naar Madalena del Mar, richting kust. Op het einde sla je links af en rijd je verder in een oude tunnel. Dit is de ER101. Als je verder rijd kom je automatisch bij de waterval die op de weg valt. Je kan er gewoon onder rijden. Een gratis carwash. Leuk!
Terug naar de VE3 – VE4 om de weg te vervolgen naar Sao Vicente. Verlaat de VE4 om langs de bergpas naar Encumeada te rijden. Je hebt er veel mooie uitzichten ipv de tunnels op de VE4. Serra de Agua is het enige dorpje tussen Ribeira Brava in het zuiden en Sao vicente in het noorden. Het groen, de bergen en valleien zijn zeer mooi. We houden hier dan ook een foto-stop!
Maar helaas is het al rap weer bewolkt en hoe hoger we rijden hoe minder we zien. Dit is wel heel spijtig. Het begint ook al weer te regenen. Boven is het nog maar 13 graden. We rijden niet meer tot Boca da Encumeada. Het zicht is toch 0 meter.
In São Vicente willen we de vulkanische grotten bezoeken. Het is eventjes zoeken want onze gps slaat af en toe tilt. En de wegwijzers in Madeira stellen ook niet veel voor. Uiteindelijk zijn we er geraakt maar blijken ze dit jaar gesloten voor onderhoud. Volgend jaar zijn we terug welkom. T zal dan wel zonder ons zijn.
São Vicente zelf stelt niet veel voor. We rijden dan in de regen naar het volgende uitkijkpunt: Miradouro do Veu da Noiva. Aan de ene kant zie je de mooie waterval die in zee valt. Aan de andere kant heb je een mooi uitzicht op Seixal en de zwarte stranden. Vanuit Seixal kan je afdalen tot op het strand. Halverwege heb je echter ook al een mooi uitkijkpunt. Het zwarte strand en de groene bergen met hier en daar bloemen. Mooi. In de verte zie je ook de Ilheus da Ribeira da Janela.
Donderdag 26 mei
Het is van deze morgen al zwaar bewolkt dus dat beloofd niet veel goeds. We doen vandaag een tweede poging voor de kabelbaan in Achadas da Cruz.
De kabelbaan ligt 29 km van Calheta en we rijden er 45 minuten op. Eens in het binnenland zakt de temperatuur terug naar 13 graden en begint het ook te regenen.
Naast de kabelbaan is een platform aangelegd waar je een fantastisch uitzicht hebt over de ruige kustlijn. De kabelbaan is heel steil en brengt je naar een prachtig kiezelstrand dat verstopt ligt onder de 500 meter hoge kliffen. Het is spectaculair.
Je vind er ook de ruines van het verlaten traditionele dorp Faja da Quebrada Nova. De kaartjes kosten 5 euro pp. Het uitzicht is schitterend en na een kleine 5 minuten sta je in Fajã da Quebrada Nova. Langs de kust is een wandelpad aangelegd en je kan een heel stuk langs de kust en het kiezelstrand lopen. Loop op de terugweg zeker door het dorp, want er is een leuke route langs de tuinen en kleine huizen uitgezet. Zo wandel je op je gemak terug naar de kabelbaan. Hoewel er niets te beleven is, is het toch een unieke ervaring.
Tevens vind je naast de kabelbaanstation ook een klein restaurant / souvenirwinkel. Je kan hier iets lekkers eten en drinken. Hier start ook de wandeling naar beneden, Vereda da Quebrada Nova. Dit zal waarschijnlijk ook schitterend zijn maar allicht enkel maar voor ervaren wandelaars.
We rijden terug naar het hotel en stoppen nog aan een miradouro garganta. Stelde eigenlijk niet veel voor. Achteraf vind ik de foto’s toch schitterend en valt het mij hoeveel tinten groen er wel niet zijn :).
Het blijft regenen en met een temperatuur van 17 graden is het geen weer om aan het zwembad te zitten, Helaas…. Hopelijk hebben we de volgende dagen toch wat beter weer. Nu is het nog gene vette geweest.
Vrijdag 27 mei
We verlaten Calheta en rijden naar ons tweede hotel in Funchal, hotel Porto Mare. Voorlopig is het nog vrij zonnig maar de wolken komen eraan vanuit het binnenland.
Een van de beroemdste uitzichtpunten van Madeira is Cabo Girão. Het is één van de hoogste kliffen (580 meter) van Europa. Op de klif is een platform gebouwd die deels gemaakt is van glas. Hierdoor kun je helemaal naar beneden kijken. Het glas is wel voorzien van stippen waardoor het iets minder spannend is dan alleen glas. Vanaf het platform heb je een mooi uitzicht op de omliggende dorpjes en Funchal, de zee en aan de andere kant de kliffen.
Als we er aankomen is het vrij druk en de beste parkeerplaatsen zijn ingenomen. Dan maar parkeren langs de kant van de steile weg. Een ramp dus. Onze auto kon dit niet aan. Acheruit parkeren lukte niet, de wagen bolde gewoon vooruit. En we waren niet de enige met dit probleem. Om dan terug te kunnen vertrekken moest de wagen voor ons eerst vertrekken anders konden we er niet meer uit.
We rijden verder naar Câmara de Lobos, een mooi vissersdorpje met een leuke kleurrijke haven, street art en veel keuze in cafés en restaurants. Op een terrasje genieten we volop.
Dan is het maar 5 km. naar ons hotel. Iets voor 14 uur checken we in. Het is een mooi hotel. Hele grote kamer. Rest van de middag brengen we door aan het zwembad.
Zaterdag 28 mei
We staan weerom met bewolking op. Vandaag staat de wandeling op het schiereiland São Lourenço op het programma: levada PR 8. De wandeling is niet zo groot en staat aangegeven als niet moeilijk. Dit is één van de mooiste wandelingen van Madeira. Je wandelt door een soort maandlandschap van uitgedoofde vulkanen, met ruige baaien, grillige rotsformaties en schitterende uitzichten. Aangezien dit een populaire wandeling kom je best zo vroeg mogelijk. Natuurlijk zijn we al vrij laat vertrokken en als we er aankomen blijkt de parking al vol te staan. De boodschap is dus inderdaad vroeg vertrekken. Dit is zeker ook van toepassing als het warm en zonnig is want er is geen beschutting.
We rijden dan maar eerst naar Porto da Cruz. Dit stelt niet veel voor. We bezoeken er Engenho Porto da Cruz. Uit de schoorsteen van de Engenho Porto da Cruz komt alleen in de oogsttijd van april tot half juni rook. Dan verwerkt de museale fabriek aan de westkant van de landtong het suikerriet. Het hele jaar door kun je binnen een kijkje nemen en de meer dan honderd jaar oude walsen zien waarmee het riet wordt geplet. In het museum Engenho Velho kom je meer te weten over de suikerrietverbouw, waarvan de hoogtijdagen al decennia voorbij zijn.
Vervolgens rijden we naar Santana. We bezoeken er een park met traditionele driehoekige huisjes met strooien daken tot op de grond. De kleurige huisjes vind je niet alleen in dit park. We hebben er onderweg een paar gezien waar je kon overnachten.
Terug naar het schiereiland met de hoop op een parkeerplaats. We hebben geluk. Koen neemt zijn wandelstokken mee wat een slim besluit was. De wandeling is niet helemaal zijn ding maar ik vind het wel mooi. Maar toch wel lastiger dan verwacht. Onze fysiek stelt niets voor. Koen heeft door zijn wandelstokken minder last. We wandelen tot voorbij het eerste uitkijkpunt en besluiten dan al om terug te gaan. Achteraf hebben we daar wel spijt van. We hadden meer onze tijd moeten nemen en dikwijks moeten rusten. Ondertussen hebben we nog altijd geen zon gezien.
we rijden terug richting hotel en maken een stop bij Cristo Rei. Dit christusbeeld troont op Madeira’s zuidpunt en bevindt zich 120 meter boven zee. Ik had dit punt kunnen instellen in de gps en we rijden dan ook probleemloos naar daar. Dit gebeurt niet zo vaak.
Nog 13 km rijden en we zijn aan het hotel en daar schijnt wonder boven wonder de zon. Nu kunnen we nog een paar uurtjes genieten aan het zwembad.
Zondag 29 mei
We willen naar Ribeiro Frio en we zetten onze wekker om 7:30 zodat we op tijd kunnen vertrekken. Onder een bewolkte hemel vertrekken we om 9 uur. De bestemming vinden we niet in de gps…..
We zetten dan maar Monte in de gps in de hoop dat we wegwijzers naar Ribeiro Frio tegenkomen. Het is hier echt verschrikkelijk om te rijden. Uiteindelijk komen we toch een pijl naar Ribeiro Frio tegen. Oef we zitten op de juiste weg. Dan geen wegwijzers meer. Zitten we nog juist… Geen idee. We zitten al vrij hoog en beginnen dan terug te dalen. Dus ik denk al, we zitten niet juist. Omdraaien op die kronkelbaantjes is ook al geen optie. We rijden dan maar verder en komen dan plots rond 10 uur toch in Ribeiro Frio. En zelfs de zon schijnt!! En doordat we vroeg vertrokken zijn, hebben we zelfs een parkeerplaats.
We drinken er eerst een koffie en starten dan aan de wandeling Levada PR 11 – Balcões. Het is een korte en vlakke wandeling. Eén van de gemakkelijkste wandelingen. Geschikt voor iedereen die wel eens een ommetje maakt.
Het pad is breed. Er is nauwelijks hoogteverschil. En na een half uur bereik je het keerpunt. Dat keerpunt is Balcões (‘balkon’), een schitterend uitkijkpunt. Bijna rondom ontvouwt zich een spectaculair berglandschap, met toppen en dieptes. Van het dal van de Ametade tot de Penha de Águia. Dit is de bijna loodrechte Adelaarsrots tussen Faial en Porto da Cruz. De hoogste toppen van het eiland zijn te zien. Zoals Pico Ruivo en Pico do Arieiro. En op een heldere dag zie je zelfs het eiland Porto Santo. Dat uitzicht is niet gegarandeerd. Het dal kan evengoed in de mist gehuld zijn. Heb je voldoende tijd en geduld om te wachten? Dan kan het zomaar gebeuren dat de mist langzaam oplost en je de bergtoppen boven de mist ziet uitsteken. Een magisch moment! Balcões is ook een leuke plek om vogels te kijken. Ze verzamelen zich graag op de takken rond het uitzichtpunt (broodkruimels!). Op een geïllustreerd informatiepaneel kan je soorten determineren.
Het is nog rustig en we kunnen genieten van het overwegend zonnig uitzicht! De vogeltjes komen er uit de hand eten. Het is dus echt belangrijk om op tijd te komen. In het teruggaan komen de groepen ons al tegen en beneden staat het echt al gigantisch vol geparkeerd met auto’s en bussen. Ook de forellenkwekerij hebben we bezocht.
Voor de tweede wandeling PR 9, levada do Caldeirão Verde moeten we helemaal naar de noordkust rijden naar Santana. Helemaal terug naar beneden.
Het is een beetje spannend want ook hier hebben we geen adres. Volgens enkele reisblogs is de locatie Queimadas Parking Lot in google maps. En dat kent onze GPS niet……
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben het dus niet gevonden. Het leek simpel, de richting nemen Pico Ruivo en parkeren bij Picos das Pedros. We kregen al ruzie omdat we er niet geraakten. We genieten wel van het mooie uitzicht, allei vooral ik want Koen heeft al zijn aandacht nodig bij die kronkelbaantjes. We komen dan voorbij een van die typische santana huisjes. Je kan er zelfs overnachten. Inchecken doe je bij het restaurant dat ernaast ligt. We maken er gebruik van om iets drinken en proberen online nog eens te achterhalen waar die wandeling is. We vertrekken weer vol goede moed. Uiteindelijk komen we toch bij een wegwijzer Pico Ruivo en Picos das Pedros tegen maar we zien ook een pijl Quiemadas. Wat moeten we nu nemen. We kiezen Picos das Pedros. We komen dan ook effectief een bord tegen maar er staat 1300 m hoogte en de wandeling ligt maar op 880m hoogte. We willen nog even verder kijken maar het probleem is als je begint te rijden dan kun je niet zomaar omdraaien. We rijden bijna helemaal tot boven op de Pico Ruivo. Het is nog steeds vrij zonnig en je hebt er een mooi uitzicht. Terug afdalen in de hoop de Levada nog tegen te komen, maar helaas…. We zijn ergens verkeerd gereden.
Dan maar terug naar het hotel. Het is een van de betere dagen, en we hopen dan eventjes aan het zwembad te kunnen genieten. Maar helaas als we aan de zuidkust komen is het daar wel zwaar bewolkt met lichte regen. Om 14 uur zij.n we aan het hotel waar we dan maar de bus naar het centrum. We zijn nog maar net uitgestapt als het zwaar begint te regenen. Grrrrr…
Na de regenbui klaart het toch op, na een kleine wandeling door Funchal nemen we de bus terug 2,5 km verder om aan het zwembad te vertoeven. Maar wat denk je, het regent aan het hotel Het gaat niet meer over en buiten aperitieven zit er ook al niet in.
Maandag 30 mei
Het begint zonnig en het is een heugelijke dag. We mogen onze huurauto inleveren op de luchthaven! Het was hier echt een hel om met de wagen te rijden.
Met de aerobus rijden we terug naar het centrum. We kopen een retourticket omdat we donderdag toch terugkeren. Aan halte 4 stappen we af om de kabelbaan naar Monte te nemen. Er is een lange rij wachtenden en de kostprijs is niet min, 25 euro enkel voor 2 pp. We moeten helaas weer ons mondmasker opzetten.
Ze willen dan wel een foto nemen waarbij we ons mondmasker efkens mogen afzetten. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt: no photo!
Vanuit de kabelbaan heb je wel een heel mooi uitzicht over Funchal.
Van de zonnige start deze morgen blijft al niets meer over. Om 12 uur zijn we in Monte en daar is het alweer zwaar bewolkt.
In Monte willen we de Monte Palace Garden bezoeken. Inkom ook weer 25 euro voor 2 personen. Eén van de vele tuinen en parken op Madeira. De Monte Palace Tropical Gardens zijn de grootste van de tropische tuinen met maar liefst 70.000 vierkante meter aan exotische bloemen en planten. Deze schitterende tuinen zijn niet alleen een opvallende tentoonstelling van bloemen, maar bieden ook onderdak aan een indrukwekkende kunstcollectie.
De tuin bestaat uit meerdere verdiepingen en heeft voor ieder wat wils. Vanwege het klimaat op Madeira gedijen zowel inheemse bloemen en plantensoorten als verschillende exotische flora goed in de tuinen. Naast de bloemen en planten heb je ook verschillende meertjes met koi’s. Het is er heerlijk genieten en ontspannen.
Terugkeren doen we met de tobogans, sleeën uit hout en riet, waarin je plaatsneemt en geleid wordt door twee ‘carreiros’. Glijdend maak je de afdaling door de straten van Funchal, een niet te missen ervaring. Kostprijs 15 pp. Het is een kostelijk dagje vandaag.
We zijn daar om 14:15 uur en er staat een lange rij aan te schuiven. Je ziet het einde van de rij niet. Wil je niet te lang aanschuiven dan beter eerst eens kijken alvorens het ticket te kopen. Je kan trouwens alleen cash betalen. Een deel van de wachttijd is omdat ze wachten tot alle sleeën met begeleiders beneden zijn en dan gezamelijk per respectievelijk camion en bus naar boven gebracht worden. Om 15 uur is het ons beurt. De afdaling is 2 km en is wel leuk. Het is op de gewone weg waar ook de auto’s passeren. Onderweg wordt een foto genomen en bij aankomst wordt je opgewacht en is de foto al afgedrukt. Nog eens 10 euro. Ik vond het wel een geslaagde foto en heb hem dan maar gekocht.
Tot aan het centrum is het nog eens 2 km. Je kan een taxi nemen wat ook weer 10 euro kost. Dit doen we niet en hebben de steile weg naar beneden te voet gedaan. Het was wel lastig aan de voetjes. Koen heeft na enkele maanden nog last van een blauwe teennagel. Na een terrasje willen we naar het hotel om nog even aan het zwembad te zitten. En die even is letterlijk. Na 15 minuten kunnen we al opkrassen want het begint weer te regenen.
Dinsdag 31 mei
Er is deze morgen veel wind en matig zonnig. We hebben om 13 uur geboekt om dolfijnen en walvissen te spotten via get your guide. Maar we vrezen er al voor. Regenjas in de rugzak en we willen eerst nog naar de mercado. Terwijl we op de bus staan te wachten begint het al te regenen. Terug naar de kamer om mijn afritsbare broek aan te trekken. De mercado dos Lavradores is een fruit-, groente-, vis- en bloemenmarkt. De gevel, de hoofdingang en de vismarkt werden aangekleed met traditioneel azulejo-tegelwerk van de hand van João Rodrigues waarop regionale thema’s uitgebeeld worden.
Daarna wandelen we door het centrum waar we dan telefoon krijgen dat onze uitstap niet doorgaat wegens de weersomstandigheden. De zon begint dan wel te schijnen maar de wind is nog wel stevig. We houden een pauze op een terrasje op de mooie boulevard Avenida do Mar. Er is ook een museum over Cristiano Ronaldo die geboren is in Madeira. Naast de boulevard ligt een mooi park: Santa Catarina Park. Het is een mooi aangelegd park met een prachtig uitzicht op de zee. Het is er aangenaam vertoeven bij de mooie bloemen en het prachtige meer.
We nemen dan de bus terug naar het hotel in de hoop dat de zon daar nog schijnt. We zoeken een paar zetels waar we niet teveel last hebben van de wind. ‘ s Avonds regent het terug en kunnen we weeral niet buiten aperitieven.
Woensdag 1 juni
Onze laatste volledige dag willen we niets meer doen. Het ziet er buiten toch niet echt rooskleurig uit. We installeren ons aan het zwembad maar moeten toch 2 keer vluchten voor de regen. Als de zon schijnt brandt ze wel hevig en met de wind erbij zijn we toch wel verbrand. Niettegenstaande we goed gesmeerd hadden. Na de laatste regenbui om 15 uur klaart het helemaal,op.
Voor onze laatste avond kunnen we dan toch nog eens buiten aperitieven.
Donderdag 2 juni
Het is onze laatste dag. Het vliegtuig is pas om 16 uur en we kunnen nog een paar uurtjes genieten aan het zwembad. Het is nog altijd vrij winderig maar overwegend zonnig. We hadden retourticketjes om met de bus naar de luchthaven te rijden maar de uren zijn zeer slecht. Daarom nemen we dan maar een taxi naar de luchthaven.
De reis zit erop! We zijn niet direct geneigd terug naar hier te komen. We hebben al veel mooie reizen gemaakt en dit vonden we één van de mindere.
